منطقه هادروت

 یک عکس اضافه کن

منطقه هادروت (به آذربایجانی: Hadrut rayonu، به ارمنی: Հադրութի շրջան) یک واحد اداری در جمهوری به رسمیت شناخته نشده آرتساخ و منطقه خودمختار قره باغ کوهستانی سابق آذربایجان شوروی سابق با اکثریت مطلق جمعیت ارمنی است. در 8 آگوست 1930 به نام بخش دیزک تشکیل شد. در 17 سپتامبر 1939 به منطقه هادروت تغییر نام داد. از سال 1933، روزنامه منطقه ای "Koltntesakan" (به ارمنی: Կոլտնտեսական) منتشر می شود، از سال 1962، دفتر تحریریه محلی برنامه های رادیویی فعالیت می کند.
با آغاز درگیری قره باغ، درگیری های قومیتی در منطقه حدروت رخ داد.
در ماه مه تا ژوئن 1991، 14 روستای ارمنی نشین در جنوب منطقه تبعید شدند. این یک پاکسازی قومی در مقیاس وسیع بود که با مشارکت افسران OMON وزارت امور داخلی جمهوری آذربایجان SSR، نیروهای داخلی وزارت امور داخلی اتحاد جماهیر شوروی و ارتش شوروی انجام شد. اسمش «عملیات حلقه» بود. ابتدا روستاها توسط کارمندان این سازه ها محاصره شدند، سپس بررسی خانه ها همراه با سرقت، قلدری و ضرب و شتم انجام شد، سپس مردم مجبور به امضای بیانیه هایی مبنی بر تمایل داوطلبانه خود به ترک محل سکونت خود شدند. سپس جمعیت مرد به اردوگاه های تبعید رانده شدند. خانواده‌هایشان نیز خانه‌هایشان را ترک کردند. پناهندگان به مرکز منطقه ای هادروت و دیگر شهرها و روستاهای NKAO و ارمنستان SSR سرازیر شدند.
با اعلام استقلال جمهوری قره باغ کوهستانی پس از همه پرسی در 2 سپتامبر 1991، منطقه هادروت بخشی از جمهوری به رسمیت شناخته نشده آرتساخ (NKR) شد، اگرچه جنوب آن تحت کنترل آذربایجان باقی ماند. اوضاع در اوت 1993 تغییر کرد، زمانی که در جریان جنگ اول قره باغ نه تنها کل منطقه به طور کامل آزاد شد، بلکه نیروهای آذربایجان از قبل مستقل نیز مناطق مجاور لاچین، کوباتلی، جبرائیل و بخشی از فیضولی را ترک کردند. پس از امضای قرارداد صلح بیشکک، منطقه جبرئیل سابق و بخشی از منطقه فیضولی به اداره منطقه حدروت واگذار شد. شهر جبرائیل به یک شهر نظامی به نام مکاکاوان (به ارمنی: Մեխակավան) تبدیل شد و به شهر فیزولی به نام قدیمی و پیش از کاریاجینو خود بازگردانده شد: Varanda (به ارمنی: Վարանդա). به این ترتیب منطقه هادروت تا کرانه رود اراکس امتداد یافت و با ایران هم مرز شد. روستای آراچاموخ (به ارمنی: «پیشامուղ») در جنوب میخاکاوان با هزینه مهاجران ارمنی ساخته شد.
در پاییز سال 2020، در جریان جنگ دوم قره باغ، آذربایجان با جلب حمایت نظامی همه جانبه ترکیه که انواع تجهیزات نظامی، یگان‌های ویژه نیروهای ویژه، ژنرال‌ها برای رهبری عملیات، یگان‌های مزدوران تروریست از سوریه را تامین می‌کرد. لیبی و پاکستان تهاجم گسترده ای انجام دادند و کنترل کل منطقه حدروت و تعدادی از مناطق مجاور را به دست گرفتند.

تنها در شمال شرقی منطقه، پایگاه مقاومت ارمنی‌ها باقی ماند که به اصطلاح «ختسابرد» نامیده می‌شود: روستاهای ختسابرد (چایلاق قلا)، هین تاگر (کهنه تاگلار)، اسپیتاکاشن، آرپاژتیک و تعدادی از مناطق مجاور. . پس از امضای قرارداد آتش‌بس در 9 نوامبر 2020 و خروج نیروهای جمهوری آرتساخ از منطقه لاچین، این پناهگاه ارامنه عملاً در محاصره آذربایجانی‌ها قرار می‌گیرد (به استثنای یک نوار باریک زمین در شرق). شیب خط الراس قره باغ). اما در 21 آبان، نظامیان آذری با نقض توافقنامه آتش بس، اقدام به تصرف منطقه ختابرد کردند. وزارت دفاع NKR از نیروهای حافظ صلح روسیه درخواست کمک کرد. در 13 نوامبر، نیروهای حافظ صلح فدراسیون روسیه کنترل این بخش از منطقه، از جمله آن را در منطقه مسئولیت گروه حافظ صلح فدراسیون روسیه در قره باغ به دست گرفتند. اما به زودی نظر خود را تغییر دادند و منطقه ختابرد را ترک کردند. بلافاصله پس از خروج، نیروهای ائتلاف آذربایجان-ترکیه با داشتن یک مزیت نظامی عظیم، اکثر مدافعان محاصره را محاصره کردند و به هلاکت رساندند. بازماندگان به اسارت درآمدند. آذری ها آنها را "تروریستی هایی که پس از امضای آتش بس دست به عملیات نظامی زدند" نامیدند و به باکو فرستادند تا علیه آنها شوخی های قضایی نمایشی داشته باشند. تا به امروز بسیاری از این افراد هنوز در اسارت آذربایجان هستند.