Комплекс віленскіх замкаў (Вільня)

 зялёная зона, культурная спадчына Літвы

Комплекс віленскіх замкаў (па-летувіску: Vilniaus pilių kompleksas або Vilniaus pilys) — група культурных і гістарычных пабудоваў, разьмешчаных на левым беразе Вяльлі, каля яе злучэньня з ракой Вільняй, у Вільні. Збудаваньні, якія ўзводзіліся цягам 10—18 стагодзьдзяў, зьяўляліся аднымі з асноўных абарончых збудаваньняў Вялікага Княства Літоўскага[1].

Комплекс складаўся з трох замкаў: Верхняга, Ніжняга і Крывога. Крывы замак быў спалены дашчэнту Тэўтонскім Ордэнам у 1390 годзе і больш ніколі не аднаўляўся. Пасьля 1390 году на віленскія замкі некалькі разоў ажыцьцяўляў напады Тэўтонскі ордэн, але ніводны зь іх ня скончыўся ўзяцьцем усяго комплексу. Упершыню замкі былі заваяваныя цалкам ў 1655 годзе ў выніку бітвы пад Вільняй. У хуткім часе пасьля гэтага замкі, якія былі істотна разбураныя, страцілі сваю значнасьць, а шмат будынкаў сталі закінутымі. За час анэксіі земляў Расейскай імпрэрыяй некалькі гістарычных будынкаў комплексу былі зьнішчаныя; шмат іншых былі пашкошжаныя падчас будыўніцтва крэпасьці ў 19 стагодзьдзі.

Сёньня ўцалелая вежа Гедыміна зьяўляецца сымбалем Вільні. Штогод 1 студзеня сьцяг Летувы ўздымаюць над вежай ў гонар Дня сьцяга Летувы. Комплекс замкаў зьяўляецца часткай Нацыянальнага музэю Летувы, аднаго з найбуйнейшых музэяў краіны.