Kamienica Rauzowska (Warszawa)

 budynek mieszkalny wielorodzinny  Dodaj kategorię

Po 1660 roku istniała tu kamienica piekarza Matyasza Rudnickiego. Około roku 1700 nadbudowano ją dla mydlarki Rauzowej. W 1743 roku kamienica miała 3 piętra i nadal była w posiadaniu rodziny Rauzów. W roku 1754 właścicielem był kupiec Maciej Kurowski, w 1770 Lange, a do końca XVIII wieku kupiec Filip A. Campioni. W 1819 kamienice połączono oficyną z domem od Koziej 40. Od 1830 działał tu zakład litograficzny ze składem rycin i magazyn bławatny Fryderyka Zajdla oraz magazyn strojów damskich A. Seydla. W latach 1882 - 84 kamienicę przebudowano w stylu eklektycznym. Na przełomie wieków mieścił się tu sklep fotograficzny P. Lebiedzińskiego. Kamienica została spalona w czasie Powstania Warszawskiego. Odbudowana została dość dowolnie na potrzeby Zakładu Osiedli Robotniczych (podobnie jak budynek sąsiedni), w latach 1949-50 według projektu Teodora Bursche z zespołem który wymieszał architektoniczne elementy VIII-wieczne z XIX-wiecznymi.
Źródło: dawnawarszawa.blogspot.com/