Kamienica Niemojewskich (Warszawa)

 interesujące miejsce, budynek mieszkalny wielorodzinny, zabytkowy budynek

Kamienica z 1816 r.

Wcześniej na terenie posiadłości w licznych drewnianych zabudowaniach działała Stara Poczta (na przedwojennej fasadzie kamienicy znajdowała się upamiętniająca ten fakt tablica). W późniejszym okresie zabudowania służyły jako zajazdy dla uboższych. Przy ulicy znajdował się dworek Wawrzyńca Krzysztofowicza.

Przebudowy:
- 1847: przebudowa kamienicy (podwyższenie o jedno piętro) według projektu przygotowanego prawdopodobnie przez Franciszka M. Lanciego dla Jana Wojtasiewicza.
- od 1850 stopniowo usuwano drewnianą zabudowę i przed 1897 powstał zespół nowych oficyn.

Po 1918 istniała tu kawiarenka "Pod Pikadorem" w której to spotykali się znani poeci i pisarze. W późniejszych latach dom wyróżniał się sklepem cukierniczym Franciszka Straszaka. W późniejszych latach w kamienicy swoją filie miały lwowska wytwórnia marcepanu L. Zalewski. Artykułu kolonialne można było nabyć u Stanisława Jonasa, buty u Jana Płachty a artykułu elektrotechniczne u Zygmunta Gecowa. Przez pewien czas działała tu wytwórnia filmowa "Falnga" po której prawą stronę parteru zajął w latach 30 duży sklep braci Sergiu handlujących linoleum i ceratą.

Spalona we wrześniu 1939, w 1940 rozebrana do wysokości parteru.

Odbudowana po 1950.