Parochiekerk Sint-Pieter en Sint-Paulus (Mechelen)

 barok (architectuur), beschermd gebouw, katholieke kerk, 17e eeuwse constructie

De jezuïeten vestigden zich te Mechelen in 1611. Daartoe deden de Aartshertogen Albrecht en Isabella afstand van het paleis van Margareta van York, voor de inrichting van het noviciaat en college. De bestaande gebouwen bleken echter vlug te klein en nieuwe gebouwen werden opgericht. Een tekening van R. Blokhuyse in Sanderus' "Chorographia sacra Brabantiae, III", geeft ons een idee van het toenmalig kloostercomplex, met de verschillende gebouwen gegroepeerd rondom rechthoekige tuinen en binnenplaatsen.

Aan straatzijde: het voormalige Keizershof (uit het vierde kwart van de 15de eeuw), met aanleunend ten noorden de kapel van Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt Ontvangen opgetrokken in 1633; erachter het convent, voltooid in 1669; ten oosten het noviciaat, en ten westen de Sint-Franciscus Xaveriuskerk, opgericht 1670-1677.

In 1773 werd de jezuïetenorde door paus Clemens XIV opgeheven; goederen in 1774 verkocht, klooster in 1775 als krijgshospitaal ingericht. De meeste gebouwen op de kerk, kapel en Keizershof na, werden begin 19de eeuw gesloopt. Gronden opgekocht door het Bestuur der Burgerlijke Godshuizen, voor de bouw in 1854 van het Stedelijk Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis.
id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/3466