Parochiekerk Sint-Willibrordus (Antwerpen)

 neogotiek (architectuur), beschermd gebouw, katholieke kerk, 19e eeuwse constructie

Plattegrond: ingangstravee met centrale vierkante toren; driebeukig schip van zes traveeën; driebeukig transept van twee traveeën en vlakke sluiting, westtransept met uitspringende rechthoekige toegang geflankeerd door rechthoekige bergplaatsen, oosttransept met centrale doopkapel met halfronde sluiting geflankeerd door rechthoekige bergplaats en toegang tot de doopkapel; hoogkoor met kooromgang van twee traveeën en halfronde sluiting van zeven traveeën, zijkoren met één rechte travee en halfronde sluiting, kooromgang met twee kwartronde zijkapellen en centrale rechthoekige kapel van drie traveeën geflankeerd door gangen naar een rechthoekige vleugel waarin kerkmeesterskamer, sacristie en centrale toegang. Monumentaal en plastisch opgevat (zie versneden steunberen, luchtbogen, verdiepte gevelvlakken et cetera) bakstenen gebouw met sterke verticale accenten. Stilistisch refererend naar de Franse vroeggotiek en geïnspireerd door de theorieën van E. Viollet-le-Duc en voornamelijk door de Sint-Amanduskerk van 1869-74 naar ontwerp van L. Baeckelmans, zie interieur met drieledige opstand en kenmerken ontleend aan de Scheldegotiek (onder meer zuilen, knopkapitelen, venstergang bij zijbeuken), verdiepte muuropeningen, lichtbeuk met tweelicht en roosvenster, portalen et cetera. In tegenstelling tot de Sint-Amanduskerk is deze kerk meer plastisch en decoratief behandeld.

id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/6993

www.kerkeninvlaanderen.be/pages/kerk_00540.htm