Landgoed Reesinghe (Maldegem)

 landgoed, interessante plaats

 Een foto toevoegen

Bekend is de beschrijving van gravin de Lalaing, een telg uit het nageslacht van de roemruchte heren van Maldegem, die in 1846 een bezoek brengt aan de ruïnes van het kasteel van haar voorvaderen. Ze betreurt het dat dit kasteel en zijn bewoners en vooral heer Filip I, de ridder die zich in 1214 in de slag van Bouvines zo dapper had gedragen, in verband worden gebracht met de 'Legende van het Heerken van Maldeghem en de 36 ketellappers'.
Eén van de wandelpaden in het park rond het kasteel brengt je immers bij de 'donkere put', eigenlijk niet meer dan de bekende ijskelder die ook nog in de 19e eeuw in kasteeltuinen werd gebouwd. De legende, waarvan de oudst bewaarde tekst te vinden is in het 'Antwerps Liedboek' uit 1544 van Jan Roulans, verhaalt hierover het volgende: "In het omringende 'bos zonder genade' gaat Mijnheerken van Maldegem op jacht en stuit op zeker ogenblik op een herderke dat in het bezit is van een hoorn. De ridder herkent de hoorn als de zijne, en vraagt verantwoording. Zodra de herder op de hoorn blaast komen uit de struiken 36 ketellappers te voorschijn die de ridder naar het leven staan. De ridder moet beloven "noch met de mond te spreken, noch met de pen ooit te beschrijven" dat zijn bossen vol zitten met rovers. De ridder belooft het, maar eens in zijn kasteel zint hij op wraak. Opeens vliegt hij vierklauwens naar Brugge, laat er een kar zand uitstorten op de markt en schrijft met zijn teen in het zand wat hem overkomen is. Een troep soldeniers kamt de bossen uit en heeft weldra de ketellappers bij de lurven. De heer van Maldegem is niet te vermurwen: de boosdoeners worden geketend en opgesloten in de donkere put, hen wacht de gruwelijke hongerdood, want steen voor steen wordt de ingang dichtgemetseld. Dagenlang hoort men hun klaaglijk gejammer tot alle geluid verstomt..."
Het is een van onze mooie Vlaamse balladen, ontstaan in de 14e eeuw en herhaalde malen herdicht. Voor de smet op het blazoen van de heren van Maldegem is er weinig overtuigend bewijs.
"Dry mylkens buiten Brugghe, daer stonter een linde breet,..." De oprit naar het kasteel is nog steeds geflankeerd door de resten van twee eeuwenoude linden. De 'donkere put' bestaat nog, maar binnen verstoor je nog enkel de rust van sluimerende vleermuizen.