Ουγκαρίτ

 ερείπια, αρχαιολογικός χώρος, tell (mound) (en), Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO

Η Ουγκαρίτ (σημερινό όνομα Ρας Σάμρα, στα αραβικά رأس شمرة) ήταν μια σημαντική πόλη-κράτος της αρχαιότητας, και συγκεκριμένα της Χαναάν, της περιοχής που περιλαμβανόταν μεταξύ της Μεσογείου, της Νεκράς Θάλασσας, του ρου του Ιορδάνη και του Λιβάνου. Την περιοχή της Χαναάν που βρισκόταν στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου, οι Έλληνες την ονόμαζαν Φοινίκη. Έτσι, αυτοί που οι Έλληνες ονόμασαν Φοίνικες και Κόκκινους (από τα περίφημα πορφυρά υφάσματα τους) κατάγονται από τους Χαναναίους Σημίτες, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί πριν από πολλά χρόνια στη συροπαλαιστινιακή ακτή. Η κλασική Φοινίκη δεν είναι παρά ένα κομμάτι της Χαναάν, αυτό που επέζησε από τη λαίλαπα των "Λαών της Θάλασσας".
Η περιοχή του βασιλείου της Ουγκαρίτ, που ήταν πιθανό να κατοικήθηκε ήδη από την πρώτη εμφάνιση του ανθρώπου στη Συρία, αποτελούσε ένα σημείο συνάντησης πολλών πολιτισμών στην Εγγύς Ανατολή, συμπεριλαμβανομένων του μυκηναϊκού και του κυπριακού. Με ανασκαφές που ξεκίνησαν το 1929 επάνω στο λόφο Ρας Σάμρα στη βόρεια Συρία αποδείχτηκε ότι ο λόφος αυτός περιέκλειε τα ερείπια της αρχαίας πόλης Ουγκαρίτ, που βρισκόταν σε απόσταση 10 χιλιομέτρων βόρεια της αλ Λαντικίγια (Λατάκιας ή Λαοδίκειας). Στα ερείπια της πόλης αυτής, που ήταν ένα σημαντικό εμπορικό και κοσμοπολίτικο κέντρο, κρύβονταν εκτός άλλων ευρημάτων τα λεγόμενα Ουγκαριτικά κείμενα που χρονολογούνται από το 14ο έως το 12ο αι. π.Χ. και τα οποία περιλαμβάνουν ιδιωτικά, διοικητικά και θρησκευτικά κείμενα (λειτουργικά, καταλόγους θεοτήτων, αρχαίους μύθους κ.ά.). Τα θρησκευτικά αυτά κείμενα, είναι μεγάλης σημασίας, καθώς μας παρουσιάζουν ένα τμήμα από το πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκε η θρησκευτικότητα των ισραηλιτών και η Παλαιά Διαθήκη.