Karwieńskie Błota

 teren podmokły  Dodaj kategorię

 Dodaj zdjęcie

Karwieńskie Błota (kaszb. Karwiéńsczé Błota, niem. Karwen Bruch) - zespół bagienno-torfowiskowy, będący fragmentem rozległej Równiny Błot Przymorskich, położony na południowy-zachód od Karwi, na zachód od Kępy Ostrowskiej, w otulinie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego, na Pobrzeżu Kaszubskim.

Zajmują one tereny dawnej płycizny morskiej. Po oddzieleniu od morza wałem zwydmionej Mierzei Kaszubskiej - płycizna ta uległa zlądowieniu poprzez narośnięcie warstwy torfu. Jest to część Równiny Błot Przymorskich, która jest najbardziej zmieniona - była najwcześniej osuszana i zagospodarowywana. Już w 1599 r. na podmokłym, bagiennym obszarze nieprzydatnym dla osadnictwa, została założona przez starostę Jana Wejhera miejscowość Karwieńskie Błoto. Bagna zostały zasiedlone przez osadników holenderskich (Mennonitów i Olędrów), którzy opuścili rodzinny kraj z powodu prześladowań religijnych. Byli oni sprowadzeni w celu osuszenia bagnistych terenów. Mokradła na przestrzeni kilkuset lat, zostały pocięte rowami melioracyjnymi i kanałami odwadniającymi, usypano też sztuczne groble. Obszar ten był wiele razy zalewany, gdy morze przerywało wał wydmowy na Mierzei Kaszubskiej (m.in. w latach 1660, 1785, 1914). Osadnicy holenderscy osuszyli częściowo obszar błot i zamieszkiwali w zwartej grupie aż do pierwszych lat XX wieku.