Багдад

 горад, сталіца штата / правінцыі / рэгіёна, адлюстроўваць толькі контур, не адлюстроўваць назву, сталіца дзяржавы

Багдад (араб. بغداد‎‎, з персідскай перакладаецца як «Дар Бога», дзе «bag» — «Бог», а «dād» — «Дар») — сталіца Ірака, адміністрацыйны цэнтр мухафазы Багдад. Насельніцтва Багдада ў 2011 годзе складала каля 7 216 040 чалавек.
Размешчаны на беразе ракі Тыгр каля ўпадзення ракі Дыяла, горад быў заснаваны ў 762 годзе і стаў сталіцай халіфата Абасідаў. Першапачатковая назва горада — Мадынат ас-Салам («Горад Спакою») шырока не ўжывалася, і горад атрымаў сучасную назву ад размешчанай паблізу вёскі. На працягу кароткага часу ад яго стварэння, Багдад ператварыўся ў значны культурны, камерцыйны і інтэлектуальны цэнтр ісламскага свету. У дадатак да размяшчэння тут некалькіх выдатных навуковых устаноў, як «Дом Мудрасці», атрымаў горад рэпутацыю «Цэнтра навучання». На працягу Сярэднявечча, Багдад лічыўся самым вялікім горадам у свеце з насельніцтвам у 1,2 мільёнаў чалавек.