Nowe Miasto (Chełm) | historia, osiedle mieszkaniowe

 historia, tylko kontur obiektu, osiedle mieszkaniowe

Dzielnica Nowe Miasto - historyczna, modernistyczna dzielnica Chełma rozplanowana w dwudziestoleciu międzywojennym w związku z zamiarem przeniesienia Wschodniej Okręgowej Dyrekcji Kolei Państwowych z Radomia i wykorzystania infrastruktury kolejowej Chełma położonego dogodniej, centralnie w stosunku do ziem wschodnich po odzyskaniu niepodległości.

Nowa dzielnica założona została po wschodniej stronie Górki Katedralnej wokół Wzgórza Kredowego na terenach Starostwa Obłonie, rozciągających się na wschód od terenów byłego Seminarium Prawosławnego (obecnie I LO), zespołu bazyliańskiego na Górce Katedralnej i drogi Wojsławickiej po granice lasu Borek na południu, po folwark Antonin z osadą Wolwinów na wschodzie i linię kolejową z dworcem od strony północnej, obejmujących pierwotnie obszar o powierzchni 432 ha, rozszerzony po II-wojnie do ponad 470 ha.

Koncepcja rozplanowania dzielnicy Nowe Miasto, opracowana przez Spółdzielnię Pracowników Zakładu Architektury Polskiej Wydziału Architekury Politechniki Warszawskiej pod kierunkiem arch. arch. Adama Kuncewicza i Adama Paprockiego w latach 1925-26, w sposób awangardowy uwzględniła topografię terenu i układ dróg istniejących. W czerwcu 1926 r. została zaprezentowana na wystawie Związku Miast Polskich pt. "Mieszkanie i Miasto" w Warszawie, a następnie na międzynarodowej wystawie w Wiedniu oraz szeregu wystawach w Polsce.