Kamienica Artura Spitzbartha (Warszawa)

 budynek mieszkalny wielorodzinny  Dodaj kategorię

W 1770 roku na posesji odnotowano istnienie dwukondygnacyjnej kamienicy Józefa Maliszewskiego, która około 1790 otrzymała dodatkowo wystawkę w dachu. Na zapleczu dom połączony był z boczną oficyną południową. Po 1853 wystawkę zamieniono na pełne drugie piętro. W 1880 po przebiciu ul. Foksal do Nowego Światu stał się budynkiem narożnym.

Wybudowana około 1898-1901 wg. projektu Artura Spitzbartha.

Po zburzeniu wcześniejszej zabudowy nowy właściciel Artur Spitzbarth wzniósł nową nową kamienicę według własnego projektu. Elewacja budynku została wyłożona czerwoną licówką ceramiczną i otrzymała neobarokowy wystrój. Na zapleczu wystawiono dwie oficyny - wąską, boczną, która łączyła się z domem frontowym i poprzeczną, przylegającą do północnego skrzydła budynku.

We wrześniu 1939 bomba zburzyła narożnik kamienicy aż do fundamentów, uszkodzenie to zabezpieczono prowizorycznie podczas okupacji. Kamienica spłonęła w 1944, zachowując mury i część wystroju.

Odbudowana w 1946 rozebrano wszystkie oficyny, a mury domu frontowego obniżono do wysokości pierwszego piętra. Jednocześnie odbudowano do tej samej wysokości zburzony narożnik. Pełną odbudowę przeprowadzono w latach 1948-1949, podwyższając budynek o drugie piętro i nadając mu nowy, klasycyzujący wystrój. Skrzydło od strony ul. Foksal otrzymało dodatkowo niskie trzecie piętro.