Kamienica Polaminów (Warszawa)

 budynek mieszkalny wielorodzinny  Dodaj kategorię

Wybudowana w latach 1903-1904, projektu Maurycyego Kastensa.

Kamienica należała do państwa Feliksa i Julii Polaminów jeszcze w 1913 roku. W roku 1925, gdy była już własnością F. Zdziechowskiego, oddano do użytku 17 „pokojów kawalerskich” kondygnacji mansardowej. W 1929 roku jako właściciela wymienia się Juliusza Sowackiego. W latach 90. XX wieku kamienica poddana została rewaloryzacji.

Jest to dom frontowy, trzypiętrowy z mieszkalnym poddaszem. Tworzy układ jednopodwórzowy zamknięty. Dach jest wysoki, łamany, pokryty blaszaną łuską rombową, nad oficynami pulpitowy. Na pierwszym piętrze ponad przejazdem bramnym, znajdują się dwa niezwykle efektowne balkony, które w narożach balustrad posiadają dwie kolumny i dwie półkolumny toskańskie wspierające dwa balkony drugiego piętra i tworzące tzw. loggie. Trzecie piętro posiada trzy balkony inne od tych z pięter poniższych, z pięknie rzeźbionymi żeliwnymi balustradami. W części środkowej nad oknem poddasza znajduje się attyka, a całość zwieńczona jest hełmem czterołupinowym w formie biretu. Po bokach znajdują się ryzality z wystawkami. Wystawka zachodnia posiada datę 1903, natomiast zachodnia 1904. Attyki nad ryzalitami zwieńczone są wazonami. Fasada jest bogato dekorowana secesyjnymi motywami roślin i motywami kobiecych głów.

Jest to przykład kamienicy czynszowej z jedną z najlepiej zachowanych i najbardziej efektownych fasad wśród kamienic Śródmieścia z początku XX wieku.