ახალი უბანი (ყოფილი ფაფა ) (ბორჯომი)

 გარეუბანი, დაფარული (უკონტურო) ობიექტი

სახელწოდება "ბორჯომის ხეობა" პირველად 1819 წლის საბუთებში გვხვდება, ხოლო მანამდე მას (XV საუკუნიდან) სადგერის ხეობა ეწოდებოდა.
XVIII საუკუნის ბოლოსათვის ბორჯომის ხეობა მთლიანად გაუკაცრიელდა. აქ არსებული ისტორიულ–კულტურული ძეგლები დაინგრა, ბევრი მთლიანად განადგურდა. ახალციხის საფაშოს მოშლისა და სამცხე-საათაბაგოდან თურქ დამპყრობთა განდევნის შემდეგ (1829 წ.) დაიწყო ბორჯომის ხეობის ხელახალი დასახლება. XIX საუკუნის 50-60 წლებში ზემო იმერეთიდან და ზემო ქართლიდან ბორჯომის ხეობაში 205 კომლი გადმოსახლდა. შემდგომში აქ უკრაინელი და ბერძენი მოახალშენენიც დასახლდნენ. 1871 წელს ბორჯომის ხეობა დიდი მთავრის მიხეილ ნიკოლოზის ძე რომანოვის საუფლისწულო მამული გახდა. ამ დროიდან აქაური გლეხობის მდგომარეობა გაუარესდა, რასაც 1899 წელს წაღვერისა და ტიმოთესუბნის გლეხთა აჯანყება მოჰყვა. 1918 წლის 7 მარტს ამიერკავკასიის სეიმმა ბორჯომის ხეობა სახელმწიფო საკუთრებად გამოაცხადა. საბჭოთა ხელისუფლების დამყარების შემდეგ, 1921 წლის 20 მაისის დეკრეტით, ბორჯომის ხეობა სახელმწიფო მნიშვნელობის კურორტად გამოცხადდა.

ქალაქ ბორჯომის ადგილას XV-XVIII სს-ში რამდენიმე სოფელი იყო: ნუა, ფაფა, ჭალა.
borjomi.org.ge/portal/alias__Borjomi/tabid__3371/defaul...