ul. Kępna (Warszawa)

 Upload a photo

Kępna to jedna z najstarszych ulic na warszawskiej Pradze. Nazwa ulicy jest zastosowana wtórnie, została przeniesiona z małej uliczki wiodącej od Moskiewskiej (obecnie Zamoyskiego) przez wiślane łachy do kępy na Wiśle. Na planie Warszawy ulica pojawia się w drugiej połowie XVIII wieku (1765), od roku 1864 ulica nosi nazwę Kępna - wcześniej zwano ją Rynkiem Słodowym lub Słodową.
W 1873 roku, rozparcelowano teren należący do Estery Złotej Heiss, Marii Mańczyk i Izaaka Heissa. W okolicy znajdowały się: targ koni, bydła, masarnia a także giełda mięsna. W pobliżu istniał także kanał, który miał połączenie z Wisłą.
Na przełomie XIX i XX wieku nastąpił intensywny okres zabudowy ulicy murowanymi domami.
W 1911 roku ulica została wybrukowana kamieniami, zamontowano także latarnie gazowe.
Ulica zamieszkiwana w większości przez bogatych mieszczan, uznawana była już w XIX w. za "bardzo warszawską". Tu w czasach zaborów, pod nr 17, powstała w 1898 r. prywatna pensja dla dziewcząt Zofii Łabusiewicz. W 1916 r. przekształcono szkołę w ośmioklasowe gimnazjum żeńskie, które istniało do 1948 r., po czym zostało rozwiązane przez władze PRL.
12 listopada 1943 roku na tej ulicy rozstrzelano 60 więźniów Pawiaka. Przy do dziś zachowanych dziurach po kulach wmurowano tablicę pamiątkową.
W 2008 roku spółka BRE.locum SA oddała do użytku pod nr 2A nowoczesny nawiązujący do stylu przedwojennych kamienic budynek mieszkalny.