Mokre (Toruń)

Poland / Kujawsko-Pomorskie / Torun / Toruń
 osiedle/dzielnica (jednostka administracyjna), tylko kontur obiektu
Mokre - nazwa ta pojawiła sie po raz pierwszy w dziejach w 1258 roku, jako określenie lasu (Las Mokry), który należał do posiadłości biskupa kujawskiego. Aż do początków XIX wieku 3/4 powierzchni dzielnicy zajmował las. Nazwa Mokre wskazuje na podmokłe podłoże. Na północy Przedmieścia Mokre istniały liczne kanały odwadniające, stawy i bagna. Na tym terenie powstała wieś Mokre, pojawiająca się w żródłach w 1295 roku. Wieś składała się z dwóch części: Małego Mokrego (wzdłuż ulicy Grudziądzkiej) i Dużego, Wielkiego Mokrego (wzdłuż ulicy Kościuszki). Podział (utrzymujący się do końca XIX wieku) tworzył naturalny ciek wodny (zasypany w latach '70.) tzw.Mała Struga. Na Małym Mokrem znajdowały się liczne sady, winnice, ogrody mieszczan toruńskich i warzywniki, natomiast Duże Mokre miały charakter hodowlany i stanowiły obszerne grunty orne. Zakłady ogrodnicze usytuowane na terenach podmokłych, rozwijano w ciągu XIX wieku. Osiągnęły one wysoki poziom kultury hodowlanej, a ogrodnictwo stało się jedną z ważnych gałęzi produkcji miasta.Wieś założona na prawie chełmińskim, była związana z miastem jedynie ekonomicznie a nie administracyjnie. Wielkie Mokre założone na planie szerokiej ulicówki, rozciągała się na długości 1,5 km. Mniej więcej w połowie jej długośi (ul. Kościuszki) pośrodku drogi, stał do XVIII w. budynek siedziby ławy sądowej. Na Mokrem były położone najżyżniejsze z okolicznych gruntów, nadające się szczególnie pod uprawę warzyw i łąki. O rozwiniętej gospodarce hodowlanej świadczą wzmianki żródłowe o specjalnym, obszernym placu dla skupu bydła (dzisiejsze rozwidlenie ulic: Kościuszki i Podgórna) oraz rzeżni. Od XV wieku wymieniane są również winnice. Wieś miała charakter szerokiej ulicówki. Podział na Wielkie i Małe Mokre znalazł również swe odbicie w średniowiecznym układzie przestrzennym wsi i zachował sie do dziś w rozplanowaniu głównych ciągów kominikacyjnych (Kościuszki, Grudziądzka). W XVIII w. na Mokrem znajdowało się 118 domów mieszkalnych i 108 chat, wieć liczyła 924 mieszkańców, głównie Polaków. W czasie wojen napoleońskich wieś została znacznie zniszczona. Od początku XIX wieku w związku z wielkim napływem robotników sezonowych, zatrudnionych przy budowie fortyfikacji, Mokre przekształciło się w typową podmiejską osadę robotniczą. Robotnicy pracowali we Fabryce Maszyn i Kotłów Born i Schutze (póżniejszy Bumar), która zmieniła profil produkcji na typowo wojenny, zamieszkiwali liczne domy z muru pruskiego. W kwietniu 1906 roku Mokre przyłączono do miasta Torunia. Liczyło ono wówczas ponad 10.000 zajmując obszar 913 ha. Dominowała wtedy zabudowa chaotyczna, niejednolita i nie uregulowana. Obok murowanych domów, skupiających się tylko wzdłuż najważniejszych ulic, występowała niska zabudowa, która składała się z budynków z muru pruskiego (konstrukcja szachulcowa) i niskich chat z namiotowym dachem. Wrażenie chaosu w zabudowie powodowały liczne bocznice kolejowe i pomieszanie zabudowy mieszkalnej z terenami przemysłowymi, składowymi lub dużymi obszarami upraw ogrodniczych. W okresie międzywojennym Mokre nadal pozostało dzielnicą zaniedbaną. Na północnych peryferiach (Dębowa Góra i Kozackie Góry) rozrastały się slumsy i szałasy tysięcy bezdomnych i bezrobotnych. Po wojnie przedmieściu Mokre wyznaczono funkcję dzielnicy przemysłowo-handlowo-ogrodniczej.

Urzędowe granice osiedla to:
- od północy - ulice: Stalowa, Kociewska, Polna
- od południa - ulice: Przy Kaszowniku, tor kolejowy między pl. Pokoju Toruńskiego a ul. Wschodnią
- od wschodu - ulice: Skłodowskiej-Curie, Równinna
- od zachodu - ulice: Legionów, Żwirki i Wigury, Grudziądzka
Artykuł Wikipedii: http://pl.wikipedia.org/wiki/Mokre_(dzielnica_Torunia)
Miasta w pobliżu:
Współrzędne:   53°1'49"N   18°37'44"E

Komentarze

  • Mokre - nazwa ta pojawiła sie po raz pierwszy w dziejach w 1258 roku, jako określenie lasu (Las Mokry), który należał do posiadłości biskupa kujawskiego. Aż do początków XIX wieku 3/4 powierzchni dzielnicy zajmował las. Nazwa Mokre wskazuje na podmokłe podłoże. Na północy Przedmieścia Mokre istniały liczne kanały odwadniające, stawy i bagna. Na tym terenie powstała wieś Mokre, pojawiająca się w żródłach w 1295 roku. Wieś składała się z dwóch części: Małego Mokrego (wzdłuż ulicy Grudziądzkiej) i Dużego, Wielkiego Mokrego (wzdłuż ulicy Kościuszki). Podział (utrzymujący się do końca XIX wieku) tworzył naturalny ciek wodny (zasypany w latach '70.) tzw.Mała Struga. Na Małym Mokrem znajdowały się liczne sady, winnice, ogrody mieszczan toruńskich i warzywniki, natomiast Duże Mokre miały charakter hodowlany i stanowiły obszerne grunty orne. Zakłady ogrodnicze usytuowane na terenach podmokłych, rozwijano w ciągu XIX wieku. Osiągnęły one wysoki poziom kultury hodowlanej, a ogrodnictwo stało się jedną z ważnych gałęzi produkcji miasta.Wieś założona na prawie chełmińskim, była związana z miastem jedynie ekonomicznie a nie administracyjnie. Wielkie Mokre założone na planie szerokiej ulicówki, rozciągała się na długości 1,5 km. Mniej więcej w połowie jej długośi (ul. Kościuszki) pośrodku drogi, stał do XVIII w. budynek siedziby ławy sądowej. Na Mokrem były położone najżyżniejsze z okolicznych gruntów, nadające się szczególnie pod uprawę warzyw i łąki. O rozwiniętej gospodarce hodowlanej świadczą wzmianki żródłowe o specjalnym, obszernym placu dla skupu bydła (dzisiejsze rozwidlenie ulic: Kościuszki i Podgórna) oraz rzeżni. Od XV wieku wymieniane są również winnice. Wieś miała charakter szerokiej ulicówki. Podział na Wielkie i Małe Mokre znalazł również swe odbicie w średniowiecznym układzie przestrzennym wsi i zachował sie do dziś w rozplanowaniu głównych ciągów kominikacyjnych (Kościuszki, Grudziądzka). W XVIII w. na Mokrem znajdowało się 118 domów mieszkalnych i 108 chat, wieć liczyła 924 mieszkańców, głównie Polaków. W czasie wojen napoleońskich wieś została znacznie zniszczona. Od początku XIX wieku w związku z wielkim napływem robotników sezonowych, zatrudnionych przy budowie fortyfikacji, Mokre przekształciło się w typową podmiejską osadę robotniczą. Robotnicy pracowali we Fabryce Maszyn i Kotłów Born i Schutze (póżniejszy Bumar), która zmieniła profil produkcji na typowo wojenny, zamieszkiwali liczne domy z muru pruskiego. W kwietniu 1906 roku Mokre przyłączono do miasta Torunia. Liczyło ono wówczas ponad 10.000 zajmując obszar 913 ha. Dominowała wtedy zabudowa chaotyczna, niejednolita i nie uregulowana. Obok murowanych domów, skupiających się tylko wzdłuż najważniejszych ulic, występowała niska zabudowa, która składała się z budynków z muru pruskiego (konstrukcja szachulcowa) i niskich chat z namiotowym dachem. Wrażenie chaosu w zabudowie powodowały liczne bocznice kolejowe i pomieszanie zabudowy mieszkalnej z terenami przemysłowymi, składowymi lub dużymi obszarami upraw ogrodniczych. W okresie międzywojennym Mokre nadal pozostało dzielnicą zaniedbaną. Na północnych peryferiach (Dębowa Góra i Kozackie Góry) rozrastały się slumsy i szałasy tysięcy bezdomnych i bezrobotnych. Po wojnie przedmieściu Mokre wyznaczono funkcję dzielnicy przemysłowo-handlowo-ogrodniczej.
  • ciekawa historia, dużo ciekawostek.
  • Ładnie opracowany tekst bez zbędnych informacji no może coś o cmentarzach by się przydało .Super.
  • Ładne duże miasto dużo zabytków polecam
Ten obiekt został ostatnio modyfikowany 2 lata temu