Boguszów (Boguszów-Gorce)

 osiedle/dzielnica (jednostka administracyjna)  Dodaj kategorię

Część miasta Boguszów-Gorce. Do 1973 samodzielne miasto.

Boguszów powstał jako osada górnicza po odkryciu w masywie góry Chełmiec żył rudy srebra i ołowiu w XIV wieku. Odkrywcami złoża i pierwszymi mieszkańcami wsi byli gwarkowie z Saksonii. Osada szybko się rozwijała i już w 1499 otrzymała prawa miejskie. Przez całą swoją historię głównym źródłem bogactwa miasta było górnictwo. Oprócz eksploatacji złóż rud sztolniami lokowanymi w stoku Chełmca, od 1529 działała też kopalnia głębinowa, a jej szyb znalazł się na środku rynku miejskiego. Miasto początkowo było własnością władz państwowych, a następnie sprzedawano je właścicielom prywatnym, by w końcu trafić w ręce właścicieli Książa - rodziny Hohberg. W 1554 Boguszów został spalony w wielkim pożarze, później doznał zniszczeń w czasie wojen trzydziestoletnich i znów w pożarze 1724. Od XVII oprócz kopalń rozwijały się też intensywnie zakłady włókiennicze i tekstylne, a w 1701 otwarto duży browar. W 1865 w związku z wyczerpaniem się złóż zamknięto ostatnie kopalnie rud srebra i ołowiu, jednoczenie zaczęły powstawać kopalnie węgla kamiennego. W 1875 wprowadzono w mieście oświetlenie gazowe, na początku XX wieku elektryczność, a w 1922 zakończono kanalizację. Po pierwszej wojnie światowej Boguszów stał się modnym kurortem i otworzono tu pierwsze na Dolnym Śląsku kasyno. II wojna światowa nie przyniosła miastu zniszczeń, jednak powojenne zmiany polityczne i społeczne doprowadziły do zaniku znaczenia turystyki w gospodarce miasta, które znów stało się wyłącznie ośrodkiem górniczo - tekstylnym. W 1973 Boguszów połączono w jedno miasto z sąsiednimi miejscowościami: Gorce (Boguszów-Gorce), Kuźnice Świdnickie i Stary Lesieniec, a nowe miasto uzyskało nazwę Boguszów-Gorce.