Park Sikorskiego (Świdnica)

Komentarze

• 
  Kedar gośćKedar gość

  Tu znajduje się między innymi tablica pamiątkowa (mogiła?) "Czerwonego Barona", znanego pilota niemieckiego z czasów I wojny światowej.

  17 lat temu | reply | hide comment
• 
  Radner7 gośćRadner7 gość

  Główny pomnik ale nie jego grób-W uznaniu dla Manfreda von Richthofena jako lotnika, został on pochowany w Bertangles pod Amiens następnego dnia po śmierci z pełnymi honorami wojskowymi przez 3. dywizjon australijskich sił powietrznych. Trzy lata później Francuzi przenieśli zwłoki na cmentarz wojskowy we Fricourt, następnie 20 listopada 1925 uroczyście przeniesiono je na berliński cmentarz Invalidenfriedhof, a w 1975 do rodzinnego grobu na cmentarzu w Wiesbaden.

  14 lat temu | reply | hide comment
• 
  Radner7 gośćRadner7 gość

  Gdy Manfred von Richthofen ostatni raz przed śmiercią odwiedził Świdnicę, która nie była miejscem jego urodzenia, ale jego "małą ojczyzną", zarząd miasta wręczył mu kosz kwiatów, w którym znajdował się także mały dąb. Manfred wypowiedział wtedy życzenie, aby to małe drzewko zasadzić w parku. Ponieważ drzewko to niezbyt się rozwijało, zasadzono na wiosnę 1918 roku trochę większy dąb na obrzeżu obecnego Parku Sikorskiego. Później obok dębu postawiono prosty głaz z nazwiskiem lotnika, który to głaz leży do dzisiaj zaniedbany w parku (obecnie nie znajduje się w miejscu swego pierwotnego położenia). Kiedy w 1924 roku wzniesiono koło fontanny Schedera pomnik garnizonowy (stał on obok dzisiejszej ulicy Wałowej i jego resztki są jeszcze dobrze widoczne, zachowała się również fontanna), wtedy przyćmił on swoim monumentalnym wyglądem skromny kamień pamiątkowy ku czci Richthofena. Już w roku 1927 w jednej ze świdnickich gazet napisano, że kamień pamiątkowy należy bardziej wyeksponować. Amerykańscy lotnicy odwiedzający Świdnicę nie mogli tego kamienia znaleźć. W ten sposób pojawił się pomysł, aby w dziesiątą rocznicę śmierci Richthofena, przypadającą na 1928 rok, wznieść godniejszy pomnik. Inicjatywę podjęła świdnicka grupa "Związku Niemieckich Lotników i Przyjaciół Lotnictwa", której przewodniczył inżynier Becker. Miano postawić pomnik nie takich, jakich wiele Świdnica już posiadała, tylko pewnego rodzaju "Thingstatte" (miejsce na, którym starożytni Germanie odbywali swoje zgromadzenia ludowe) pod symbolicznym niemieckim dębem. Pomnik miał się znajdować możliwie blisko kamienia pamiątkowego, a także w pobliżu willi Richthofenów. Miasto przydzieliło dla niego miejsce w dzisiejszym Parku Sikorskiego naprzeciwko pomnika Maxa Heinzla (pomnik tego regionalnego poety został zniszczony po 1945 roku) bezpłatnie. Plan całości stworzył projektant ogrodów Karge we współpracy z architektem Fritzem Zimmermannem. Obiekt wykonała firma "Glueck & Schulz", a budulca dostarczyły "Śląskie Kamieniołomy granitowe S.A. Kramer & Co" z Jawora. Tablicę pamiątkową z portretem bohaterskiego lotnika stworzył rzeźbiarz Schulz z Wrocławia.=opis - Wejście na "dziedziniec chwały" flankują dwa masywne murowane bloki, które nadają kierunek i prowadzą na niższy poziom za pomocą dwóch stopni. Wrażenie przestrzeni uzyskano przez otoczenie "dziedzińca chwały" murem z kamienia łamanego o wysokości 80 centymetrów. Przed murem znajduje się na metr szeroka rabatka z drzew jałowca i barwinka. Powierzchnia "dziedzińca chwały" jest wyłożona surowymi płytami granitowymi, aby w ten sposób stworzyć organiczny związek między powierzchnią a przyległościami. Znajdujące się tu kamienne ławki zapraszają do pobytu. Przez stworzenie wyniesionego podestu ma się tutaj wspaniały widok na znajdujący się przed pomnikiem ozdobny skwer. Opuszczamy "dziedziniec chwały" i schodzimy po stopniach w dół na znajdujący się przed pomnikiem taras główny o szerokości sześciu metrów. Pomnik z tablicą dedykacyjną wywiera silne wrażenie. Przez cztery sześcienne słupy o wysokości 2,20 m, które flankują dojścia, pomnik uzyskuje szczególnie znamienny charakter. Wszystkie wykonane w kamieniu detale połączone są zaprawą murarską. W zewnętrznych szczelinach znajduje się gleba, aby mogły się na niej rozwijać rośliny skalne i mech. Opisany pomnik otaczają dwie drogi z murkami, które jeszcze raz podkreślają jego wnętrze. Podczas budowy wykorzystano naturalne różnice wysokości terenu.

  14 lat temu | reply | hide comment