Post 3: Soesterengh

 mountain  Add category

 Upload a photo

De heuvel waarop de Soester Eng ligt is 150.000 jaar geleden gestuwd, toen er een grote ijsberg onze kant is opgekomen. Deze ijsberg heeft de grond omhooggeduwd.
De Eng heeft nu op sommige plaatsen een hoogte van ±20 meter boven de zeespiegel.
Waar is de Eng? De Zuidelijke Eng, wordt ligt tussen de Molenstraat, de Nieuweweg, de Parklaan en de spoorlijn van Baarn-Utrecht. De velden en akkers op de Noordelijke Eng liggen bij de Hellingweg en de Verlengde Talmalaan. Op de akkers worden meerdere dingen verbouwd bijvoorbeeld mais.
Ook staat er op de Eng een molen. Deze molen is eerst afgebroken. Nu is de molen ‘de Windhond’ herbouwd. Nu kun je ook de Molen weer in. De boeren gebruikte deze molen om er granen mee te malen.
De gemeenteraad heeft de Zuidelijke Eng in 1992 aangewezen als een beschermd dorpsgezicht.

• De Zuidelijke Eng van Soest is ongeveer 60 ha. groot.
Hiervan is 24,8 ha in eigendom van de gemeente.
Het overige gedeelte is bezit van boeren.
• Er zijn in totaal 25 grondeigenaren.
• Er zijn minstens 10 boeren actief.

Vroeger had iedere boer recht om een bepaald stukje van de Eng te hebben.
Het oorspronkelijke bos was toen een heide.
De Eng werd vroeger vooral voor de verbouw van granen gebruikt.
In 1379 gingen ze haver, gerst, rogge en boekweit verbouwen.
Later gingen ze ook knollenteelt doen. Een tijdje geleden zijn ze begonnen met de teelt van snijmaïs.
De Eng werd vanouds jaarlijks bemest met mest uit de schapenstal (potstal), vermengd met stukken heide. Dit jaarlijks bemesten heeft tot gevolg gehad dat op de zandgrond nu een ongeveer 80cm dikke rondlaag aanwezig.
Deze 80cm komt overeen – volgens de vooronderstelling van Staring – met ongeveer 800 jaren ontwikkeling.
Vanaf het jaar 1000 geteld komen we dan in de 19e eeuw uit. In die eeuw werd de kunstmest uitgevonden.
Daardoor veranderde het landbouwsysteem en daarmee ook het ophogen van de bodem, maar de akkerbouw bleef doorgaan.
De Eng van Soest is bijna altijd boomloos geweest, de Eng was ook niet bezet door houtwallen. Wel lagen langs de randen van de Eng windwallen.
Een van de meest tot de verbeelding sprekende plekken is het Engenbergje.
Hier ligt een van onze voorouders uit de Jonge Steentijd (± 2500 – 2000 v.C.) begraven.


Els Albada, Ruben Quak, Rosanne Wolfsen, Sven Bosman 2vd