Αμύνταιο

 χωριό  Προσθήκη κατηγορίας

Tο Αμύνταιο είναι κωμόπολη του νομού Φλώρινας, σε απόσταση 33 χιλιομέτρων από την πόλη της Φλώρινας. Η πρόσβαση από Αθήνα και Θεσσαλονίκη γίνεται τόσο με υπεραστικά λεωφορεία όσο και με τρένο. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου Αμυνταίου και, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, διαθέτει πληθυσμό 3.671 κατοίκων. Σημαντικότερα μνημεία ο προϊστορικός οικισμός Αγίου Παντελεήμονα, η ελληνιστική πόλη των Πετρών, τα βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία. Οι λίμνες Βεγορίτιδα και Πετρών αποτελούν σημαντικούς υδροβιότοπους, ενώ έχουν αναπτυχθεί σημαντικές υποδομές εναλλακτικού τουρισμού. Η περιοχή χαρακτηρίζεται επίσης από τα επισκέψιμα οινοποιεία της, ενώ στο ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα εμφιαλώνεται το μεταλλικό νερό Ξινό Νερό.
Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, ανθούσε στην περιοχή πόλη με την επωνυμία Κέλλα, χωρίς να έχει προσδιορισθεί η θέση της. Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων έγινε κύριος της περιοχής. Μετά το θάνατό του, πέρασε στα χέρια ενός υπασπιστή του σουλτάνου και προς το τέλος του 19ου αιώνα έγινε τσιφλίκι του Ρεούφ πασά. Οι κάτοικοί της περιοχής έλαβαν μέρος στον Μακεδονικό αγώνα και την είδαν να ελευθερώνεται από την προέλαση του Ελληνικού στρατού προς το Μοναστήρι το Νοέμβριο του 1912. Σπουδαίος Μακεδονομάχος από το Αμύνταιο ήταν ο Αλέξανδρος Χατζής. Ο δημογραφικός χάρτης της περιοχής άλλαξε στα τέλη της δεκαετίας του 1910 οπότε οι Τούρκοι κάτοικοι αποχωρούν και αντικαθίστανται από Έλληνες του Πόντου.
Η μοίρα της περιοχής άλλαξε με την έλευση του σιδηροδρόμου. Το 1892 ο σουλτάνος αποφάσισε την επέκταση της σιδηροδρομικής γραμμής Κωνσταντινούπολης - Θεσσαλονίκης μέχρι το Μοναστήρι. Η γαλλική εταιρεία που ανέλαβε το έργο χάραξε την γραμμή να περνά από το Αμύνταιο. Ο σιδηρόδρομος κατέστησε την κωμόπολη ως ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά κέντρα της Δυτικής Μακεδονίας. Η άνθηση αυτή κράτησε μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα.