Klasztor Sewanawank (Sewan)

 kościół, cerkiew, klasztor, interesujące miejsce, Armenian Apostolic church (en)

Klasztor Sewan (Sewanawank) – zabytkowy ormiański klasztor z IX wieku znajdujący się na półwyspie Sewan, kilka kilometrów na północny wschód od miasta Sewan w prowincji Gegharkunik w Armenii.

Według odnalezionych tutaj inskrypcji klasztor został zbudowany w roku 874 przez ormiańską księżniczkę Mariam, córkę Aszota I – pierwszego króla Armenii z dynastii Bagratydów. Sewanawank jest jednym z 30 zespołów kościołów, które księżniczka Mariam obiecała zbudować ku pamięci męża[1] – księcia Wasaka z Sjuniku. Zabudowania wzniesiono z ciemnego tufu wulkanicznego, przez co obiekt zwano Czarnym Klasztorem. Przez lata etymologowie właśnie od niego wywodzili nazwę jeziora Sewan, jednak w końcu okazało się, że używano jej już przed powstaniem klasztoru. Przez pewien czas obiekt pełnił funkcję miejsca zesłania źle sprawujących się mnichów z Eczmiadzyna. Jeszcze w XIX wieku klasztor stanowił prężny ośrodek życia monastycznego – tak jak w dawnych dziejach, kopiowano w nim ręcznie manuskrypty[2]. Ze względu na swoje położenie stał się dobrym schronieniem dla trzeciego króla z dynastii Bagratydów – Aszota II Żelaznego. W okolicach klasztoru rozegrała się także bitwa pomiędzy ormiańskimi siłami dowodzonymi przez Geworka Marzpetuniego a arabskimi wojskami dowodzonymi przez niejakiego Baszira. W bitwie wzięli udział nie tylko żołnierze, ale także mnisi z klasztoru Sewan[1].

W 1930 klasztor został zamknięty. Choć przeszedł renowację w latach 50. XX wieku, to nie odzyskał pełnego blasku, a większość zabudowań jest w ruinie[2]. Klasztor powstał na wyspie, jednak znalazł się na półwyspie, gdy Józef Stalin polecił spuścić sporo wody z jeziora, wskutek czego jej poziom obniżył się o ponad 30 m[3]. Po odzyskaniu przez Armenię niepodległości klasztor ponownie zaczął pełnić funkcje religijne i dziś jest jednym z nielicznych czynnych starych klasztorów ormiańskich.