Obóz Stalag Luft 3 (Żagań)

 II wojna światowa 1939-45, obiekt wojskowy, prisoner-of-war camp (en)

Obóz z którego dokonano najbardziej spektakularnej ucieczki w czasie II Wojny Światowej, sfilmowanej w 1963 roku.
Obóz (Kriegsgefangenen Stammlager der Luftwaffe 3, Sagan; w literaturze niemieckojęzycznej cyfra jest arabska, a w anglojęzycznej rzymska) powstał w 1942 roku na terenie Rzeszy. Podlegał dowództwu niemieckich wojsk lotniczych. Zlokalizowanie obozu w słabo zaludnionym terenie w okolicy Żagania ponad 600 km od neutralnej Szwajcarii i blisko 300 km od wybrzeża Bałtyku miało za zadanie zniechęcenie do podjęcia prób ucieczki. Piaszczysta gleba, podwójne, wysokie ogrodzenie z drutu kolczastego, pozostawienie pustej przestrzeni pod barakami i duże oddalenie ich od drutów, a nawet zainstalowanie mikrofonów mających wychwycić jakąkolwiek podziemną działalność, miało uniemożliwić budowę tunelu. Z tego powodu do obozu trafiali przede wszystkim jeńcy, którzy już wcześniej podejmowali próby ucieczki. Początkowo byli to głównie Brytyjczycy, a później także obywatele USA, Australii, Nowej Zelandii, ZPA, Kanady i różnych krajów europejskich.Na początku września 1944 do tego Stalagu przywieziono kilkusetosobową grupę lotników radzieckich ze zlikwidowanego w Łodzi (Litzmannstadt) Stalagu Luft II. W Łodzi pozostawiono tylko nieliczną grupę chorych i niezdolnych do pracy, którzy w większości doczekali wyzwolenia w dniu 19 stycznia 1945 roku. Na przełomie lat 1944-1945 w Stalagu Luft 3 przetrzymywano ok. 10 tysięcy jeńców, w tym ok. 100 Polaków.