GW Lützow

 II wojna światowa 1939-45, fortyfikacje

 Dodaj zdjęcie

Według pierwotnego planu budowy FFOWB na północ i wschód od wsi Kęszyca miały powstać dwa zespoły schronów o różnym przeznaczeniu i odporności. Od średnich schronów bojowych klasy B po potężne artyleryjskie A werki i baterie pancerne. Na północ od wsi planowano zbudować baterię pancerną (Pz.B) haubic 15 cm Nr 7 (trzy wieże obrotowe), jeden A werke Nr 15, 2 A1 werke Nr 11 i 12, poza tym 7 B werków (32, 33, 34, 35, 36, 37 i 39), 1 blok wejściowy (E62). Na przedpolu wsi miały powstać kolejne 3 potężne A werki (12,13,14), zespół B werków (29,30, 31) oraz 2 "milczące werki" A1 (9 i 10) trochę w głębi pozycji. Pod schrony te zaczęto drążyć nawet tunele, a na dworcu Nordpool znalazł się napis "nach 729, 729a, 731 A13 u.14", który jednoznacznie świadczy o planach budowy tych obiektów. Do wstrzymania prac zbudowano jednak tylko Pz.W.739 (pierwotne oznaczenie 39), Pz.W.736 (36), Pz.W.732 (32), Pz.W.733 (33), Pz.W.730 (30), które to obiekty weszły w 1944 r. w skład GW Lützow oraz część podziemnych tuneli, nigdy jednak nie wykończonych a obecnie zalanych w dużym stopniu wodą, prawdopodobnie też rozpoczęto drążenie tuneli pod zaplecze baterii pancernej.
Pz.W. 739 jest ostatnim obiektem połączonym z systemem podziemnym. Zbudowany na niewielkim pagórku górował nad niżej położoną doliną i wraz z pobliskim Pz.W.741 zapewniał obronę doliny potoku i linii zapór tam zbudowanych. Jednokondygnacyjny schron posiadał kopułę 3 strzelnicową zintegrowaną w części z kazamatą flankującą, kopułę 6 strzelnicową, moździerz M19 miotacz płomieni FW i dzwon obserwacyjny.
Obecnie schron jest częściowo zniszczony, wysadzone są kopuły a dla dopełnienia zniszczenia, ocalony pierwotnie dzwon obserwacyjny wycięto palnikiem. Ostała się tylko pancerna osłona miotacza ognia i płyta 7P7 strzelnicy obrony wejścia oraz karabinowe strzelnice wewnętrzne. Zachowało się jednak część pomieszczeń oraz szyb zejściowy, który jest obecnie zabezpieczony kratą jako że w szybie brak klatki schodowej. Obecnie szyb i chodniki systemu podziemnego w tym rejonie są zalane wodą i trudno dostępne. W pobliżu schronu dobrze zachowane rowy p.panc. oraz przeszkody w nurcie pobliskiego potoku. Drugi ze schronów, Pz.W.736 to schron znacznie większy od swojego sąsiada, dwukondygnacyjny, wyposażony w kopułę 6 strzelnicową, 3 strzelnicową, moździerz M19, miotacz FW oraz kopułę obserwacyjną. Jest to typ standardowy podobny do np. Pz.W.717. Schron oczywiście połączony z systemem podziemnym przez szyb z betonową klatką schodową ma w części podziemnej klasyczny zespół koszarowo-techniczny. Na dolnej kondygnacji posiada otwór techniczny przeznaczony do połączenia z kazamatą dla armaty p.panc. Z pancerzy ocalały tylko strzelnice obrony wejścia, zewnętrzna 7P7 jak i małe wewnętrzne. Cała dolna kondygnacja jest nienaruszona, jednak wykorzystywany kiedyś przez "bunkrowców" szyb zejściowy z doskonale zachowaną klatką schodową został w 2000 r. zabetonowany, a obecnie cała dolna kondygnacja jest niedostępna - schody do niej prowadzące zasypane zostały gruzem przez pracowników rezerwatu nietoperzy. W pomieszczeniach dolnej kondygnacji pozostały resztki systemu wentylacyjnego.
Obronę drogi przebiegającej przez wieś Kęszyca oraz linii zapór zapewniały kolejne schrony GW były to dwa podobne do siebie jednokondygnacyjne schrony bojowe połączone z systemem podziemnym. Pz.W.732 zlokalizowany na północ od wsi a Pz.W.730 na południe. Uzbrojenie ich było bardzo podobne, poza moździerzem M19 i FW posiadały po dwie kopuły, 730 dwie 6 strzelnicowe a 732 jedną 3-strzelnicową i jedną 6-strzelnicową. Oczywiście obronę wejścia i flankowanie międzypola zapewniały kazamaty z płytami 7P7. Schrony ponadto posiadały małe dzwony obserwacyjne. Obydwa schrony w latach powojennych zostały wysadzone i pozbawione pancerzy a na Pz.W. 730 stworzono, w czasach istnienia w tych stronach bazy wojsk sowieckich, wysoki nasyp ziemny tak że widoczny jest tylko blok wejściowy z kazamatą flankującą.
Ostatnim schronem tej grupy warownej jest Pz.W.733 który pierwotnie miał stanowić osłonę bloku wejściowego A62. Ten mały schron o odporności B1 posiadał jedną kopułę 6 strzelnicową i kazamatę flankującą z płytą 10P7, ale różni się znacznie od innych schronów B1 budowanych na pozycjach skrzydłowych. W odróżnieniu od tamtych prostych budowli ten posiadał znacznie więcej pomieszczeń oraz szyb łączący go z systemem podziemnym. Wydaje się, że pierwotnie miał tu być zbudowany znacznie większy schron a świadczy o tym szyb z windą i stosunkowo duże jak na tak mały obiekt koszary podziemne z maszynownią. Identyczny schron Pz.W.728 zbudowany został trochę bardziej na południe w pobliżu projektowanego bloku wejściowego A63. Obydwa te małe schrony zostały całkowicie wysadzone.