Zamczysko (Bracław)

 ruined castle (en), stanowisko archeologiczne, tylko kontur obiektu

Pierwszy gród wzmiankowany w 1362 roku, założony został tu przez Wielkiego księcia litewskiego Giedymina przy ujściu rzeki Puczywki do Bohu. Następnie posiadał go ród Koriatowiczów. Na początku XV wieku wielki książę litewski Witold odebrał Bracław Koriatowiczom i wyznaczył tu swego starostę. W 1478 roku Tatarzy zdobyli i zniszczyli zamek. W 1541 roku mieszczanie bracławscy zbuntowali się przeciw rządom królewskiego starosty Fryderyka Prońskiego. Król Aleksander Jagiellończyk wzmocnił zamek przed rokiem 1545, a miasto odbudował. W roku 1552 Zygmunt II August osadził tu silną załogę wojskową.

W 1671 roku w bracławskim zamku zamknęli się Tatarzy z Kozakami. W czasie wojny miasto zostało całkowicie zniszczone. Kozacy wysadzili zamek w powietrze, działa zatopili w rzece, a most zrujnowali. Rzeczpospolita odzyskała Bracław dopiero na podstawie rozejmu andruszowskiego w 1667 roku. W 1791 roku na bracławskich polach odbyły się zapewne jedne z ostatnich manewrów Gwardii Pieszej Koronnej, z udziałem księcia Józefa Poniatowskiego.