دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان (گرگان)

 محوطه دانشگاه  اضافه کردن رده

در یازدهم مهرماه ۱۳۳۶ نخستین پایه های دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی با افتتاح آموزشگاه عالی جنگل و مرتع توسط وزیر کشاورزی در گرگان پی ریزی شد. این آموزشگاه در سال ۱۳۵۵ به مدرسه عالی منابع طبیعی تبدیل گردید.

پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، در سال ۱۳۵۸ با موافقت وزارت کشاورزی و وزارت علوم، مدرسه عالی به وزارت علوم ملحق گشت و زیر پوشش دانشگاه مازندران به دانشکده منابع طبیعی تبدیل شد.

تا این زمان شش دوره جنگلداری( ۱۳۳۸ تا۱۳۴۳)، چهار دوره فوق دیپلم جنگل و مرتع (۱۳۴۵ تا۱۳۵۸) و چهار دوره لیسانس ناپیوسته در سه گرایش جنگل، مرتع و حفاظت خاک(۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷) فارغ التحصیل شده بودند.

پس از انقلاب فرهنگی همزمان با بازگشایی مجدد دانشگاهها و موسسات آموزش عالی در سال۱۳۶۱، در این دانشکده چهار گروه آموزشی شامل جنگلداری، مرتع و آبخیز، چوب شناسی و صنایع چوب و شیلات و محیط زیست تشکیل شد. این گروه های آموزشی در مقاطع کاردانی و کارشناسی ناپیوسته فعالیت داشتند. آموزش دوره های کارشناسی با دایرشدن رشته های جنگلداری( ۱۳۶۰)، مرتع و آبخیز(۱۳۶۱)، چوب شناسی و صنایع چوب(۱۳۶۱) و شیلات(۱۳۶۴)آغاز شد.

دانشکده منابع طبیعی گرگان در سال ۱۳۶۷ به مجتمع دانشگاهی علوم کشاورزی و منابع طبیعی ارتقاء یافت و از دانشگاه مازندران منفک شد. در سال ۱۳۷۱ این مجتمع دانشگاهی به دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی تبدیل گردید و فعالیت اولین دانشگاه تخصصی کشاورزی و منابع طبیعی در ایران آغاز شد. درحال حاضر در این دانشگاه ۱۵۸ رشته تحصیلی شامل ۴۶ رشته کارشناسی، ۵۷ رشته کارشناسی ارشد و ۵۵رشته دکتری تخصصی دایر است.

تعداد دانشجویان شاغل به تحصیل حدود ۳۸۱۳ نفر است . تعداد اعضای هیات علمی این دانشگاه ۱۷۹ نفر است که ۸۸% آنان دارای مرتبه استادیاری و بالاتر می باشند.

در این دانشگاه هفده نشریه تخصصی به صورت ادواری و منظم منتشر می شود که یازده نشریه دارای درجه علمی پژوهشی، یک نشریه ثبت شده در اندکس ISI و یک نشریه با درجه علمی- ترویجی می باشد.

دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان دارای هیات ممیزه و هیات امناء مستقل است. توسعه تحصیلات تکمیلی، توسعه دوره های میان رشته ای، تقویت آزمایشگاههای تحقیقاتی، افزایش انتشارات علمی پژوهشی، بهبود کیفیت آموزش، ارتقاء فعالیتهای فرهنگی اجتماعی، افزایش کیفیت خدمات رفاهی، توسعه روابط علمی و فرهنگی با دانشگاههای داخل و خارج و افزایش فضای کالبدی از مهمترین برنامه های آتی این دانشگاه هستند.