Garbek

 Dodaj zdjęcie

Wieś o charakterze przysiółka ulicowego w Gminie Przechlewo, położona wśród wzniesień morenowych. Nazwa związana z topografią terenu, w tym przypadku jakiegoś wzniesienia, nierówności na tyle charakterystycznej, że znalazło to odbicie w nazwie. W pobliżu wsi znajdują się jeziora Garbek i Żychce. (z niem. Neuhof). Od najdawniejszych czasów Garbek był połączony z Nową Wsią. Król Zygmunt August w 1549 roku oddał Konarskim herbu Kolczyk te wsie w lenno. Dzierżawcami tutejszego folwarku byli: Michał (sekretarz królewski, później ochmistrz Władysława Wazy) i Krzysztof (dyplomata, dworzanin królewski). W 1713 roku dzierżawiła Garbek (Nowy Dwór) Marianna z Czapskich Tuchołkowa, wdowa po Kazimierzu, kasztelanie gdańskim. Następnie właścicielem był kasztelan gdański, Piotr Tuchołka. Później (XVIII w.) gospodarował tu wicewojewoda Linski i następnie jego syn. W latach 1781 – 1834 dziedzicami majątku byli Żyndowie. W 1785 roku Kazimierz Żynda, szlachcic z Litwy uzyskał od króla pruskiego Fryderyka II przywilej na posiadanie wsi „ze szczególnej łaski królewskiej”. Nowy właściciel założył Nową Karczmę. Po jego śmierci w 1821 roku (pochowany w Konarzynach) majątek odziedziczył jego syn Józef. Powiększył majątek o część Żychc i założył folwark Miroszewo. Będąc także plenipotentem Skórzewskich zarządzał w ich imieniu dobrami giemelskimi i konarzyńskimi. W 1834 roku majątek w Garbku wykupił Joachim Finck. Jego syn Joachim założył folwark w pobliskim Jarzębniku, który pozostawał własnością rodziny do 1945 roku. Dobra garbkowskie zostały rozparcelowane między niemieckich rolników w 1920 roku. W XIX wieku mieszkało tu sporo ludności kaszubskiej. W 1892 roku 95 mieszkańców Garbka czuło się Kaszubami. W latach 1937 – 39 Paul Rubath uczestniczył w przygotowaniu szkiców regionalnych „Das Schlochauer Ordensland” (zeszyty dla szkół). W 1939 roku w 38 budynkach mieszkało 167 osób. Trzy osoby były zatrudnione w rzemiośle, jedna w handlu, a 119 w rolnictwie i leśnictwie. Po wojnie prowadzono tu badania archeologiczne na stanowiskach kultury łużyckiej i pomorskiej.