Baranowicze

 miasto, jednostka podziału administracyjnego II stopnia, centrum dzielnicy

Baranowicze – miasto na Białorusi, centrum administracyjne rejonu baranowickiego w obwodzie brzeskim. Ośrodek przemysłu metalowego i włókiennictwa. Siedziba uniwersytetu; muzeum.
Historia
Wieś Baranowicze po raz pierwszy wzmiankowano w 1706 jako prywatną własność rodziny Rozwadowskich. W 1870 przez miejscowość przebito linie kolejowe relacji Brześć nad Bugiem–Moskwa i Równe–Wilno, co doprowadziło do gospodarczego ożywienia miasteczka. W 1897 Baranowicze liczyły 4 tysiące mieszkańców (w tym 50% Żydów). W czerwcu 1916 pod Baranowiczami stoczona została jedna z najkrwawszych bitew I wojny światowej w której zginęło prawie 100.000 żołnierzy.

W 1919 przyznano im prawa miejskie. W międzywojniu były ważnym ośrodkiem gospodarczym (największym miastem województwa nowogródzkiego), siedzibą garnizonu wojskowego oraz oddziału KOP.

W 1926 przeniesiono do lokalnej cerkwi elementy wystroju Soboru z pl. Saskiego w Warszawie. W 1938 otwarto tu siedzibę oddziału wileńskiego radia.

15 września 1939 miasto i radiostacja zostały zbombardowane przez wojska niemieckie. Po 17 września 1939 miasto przyłączono do Związku Radzieckiego, stało się siedzibą obwodu przeniesionego z Nowogródka. W czasie okupacji niemieckiej 1941–1944 istniało tu getto, przez które przewinęło się ok. 13 tysięcy lokalnych Żydów (ocalało zaledwie ok. 250 z nich). Miasto zdobyte przez Armię Czerwoną 6 lipca 1944. Po opanowaniu Nowogródczyzny przez Sowietów ponownie zaczęły się wywózki do Kazachstanu i na Sybir. W wyniku polsko-sowieckiej umowy z 16 sierpnia 1945 całe województwo nowogródzkie przeszło pod władanie BSRR.

Od 1991 Baranowicze są częścią niepodległej Białorusi.