Rezerwat przyrody Zajęcze Wzgórze (Sopot)

 park, park narodowy, interesujące miejsce, 1983_construction (en)

Jedyny rezerwat przyrody w granicach miasta Sopot.

Utworzony w 1983 roku na powierzchni 11,74 ha. Obejmuje fragment lasu na zboczach krawędzi wysoczyzny morenowej w rejonie Sopotu. Chroni okazały starodrzew w zbiorowisku kwaśnej buczyny pomorskiej. Wiek najstarszych drzew, sosen, dębów i buków sięga 200 lat. Dzięki programowo ograniczonej ingerencji człowieka w rezerwacie można obserwować proces naturalnej samoczynnej przebudowy drzewostanu. Objawia się to stopniowym obumieraniem, wywracaniem się i łamaniem drzew starych i pojawianiem się w większych lukach nowego pokolenia drzew. Z przyrodniczego punktu widzenia jest to najcenniejsze stadium rozwoju buczyny, cechujące się największą bioróżnorodnością - tak zwana faza rozpadu drzewostanu. Na terenie rezerwatu stwierdzono 175 gatunków roślin naczyniowych, w tym 137 lokalnie rodzimych. Spośród nich 2 gatunki podlegają ochronie gatunkowej (ścisłej: jarząb szwedzki, częściowej: cis pospolity). Na szczególną uwagę zasługuje obecność jarzębu szwedzkiego, który umieszczony jest w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin. Przy podstawach pni niektórych sosen od lata do jesieni wyrastają niekiedy owocniki szmaciaka gałęzistego. O wartości przyrodniczej rezerwatu świadczy też niedawno stwierdzone występowanie skrajnie rzadkich gatunków owadów o charakterze puszczańskim, których biologia związana jest z bardzo starymi i obumierającymi drzewami.