Ruiny kościoła w Karwowie z XIII w (Karwowo)

 kościół, cerkiew, ruiny

Kościół w Karwowie jest budowlą salową, założoną na planie prostokąta, bez chóru i wieży. Elewacje ścian i zapewne szczytów wykonano z kwadr granitowych lekko tylko przyciosanych od strony lica, ułożonych w miarę regularne warstwy, łączone zaprawą wapienną z dodatkiem okrzesków. Jedynie portale i narożniki wykonano z dokładnie obrobionych kwadr i klińców granitowych. Ostrołukowy, uskokowy portal zachodni, został usunięty i zastąpiony portalem o prostych ościeżach w obramieniu ceglanym, zachowały się jedynie dwa dolne ciosy. Portal południowy zapewne jednouskokowy o delikatnym łuku ostrym jest obecnie widoczny od połowy swojej wysokości.
Elewacja wschodnia łącznie ze szczytem, została rozebrana i zastąpiona późniejszą ceglaną. Wykonano w niej dwa symetrycznie rozłożone, ostrołukowe okna o ościeżach rozglifionych obustronnie. Szczyt wschodni, schodkowy, posiadał symetrycznie rozłożone pinakle i ostrołukowe blendy zapewne w układzie piramidalnym. Szczyt zachodni natomiast nie zachował się. Kościół posiadał płaski strop drewniany i nakryty był dwuspadowym dachem ceramicznym. XIX-wieczna przebudowa pozbawiła go elewacji wschodniej, natomiast od północy w 1896 roku dobudowano ośmioboczną ceglaną wieżę na kamiennej czworobocznej podstawie, na którą wiodły spiralne, drewniane schody zachowane do dziś w swej górnej partii. Zwieńczona jest ona latarnią i ceglanym stożkowym hełmem.

Kościół wraz z przylegającym doń cmentarzem otoczony jest kamiennym murem. W roku 1945 podczas działań wojennych kościół uległ zniszczeniu i od tamtej pory pozostawał stale dewastowaną, zapomnianą ruiną. Dopiero troska mieszkańców zaowocowała uprzątnięciem obiektu i jego otoczenia. Może także pochowani na przykościelnym placu dawni mieszkańcy Karwowa doczekają się symbolicznego lapidarium.
Forma pierwotnych okien w ścianie wschodniej, które były zakończone półokrągło i miały kształt wysmukły, wskazuje na powstanie budowli ok. roku 1250.