Zamek Karolat (Siedlisko) | pałac, ruiny, architektura renesansu, stanowisko archeologiczne, interesujące miejsce, zabytkowy budynek, bastion (element fortyfikacji)

 pałac, zamek, ruiny, architektura renesansu, stanowisko archeologiczne, interesujące miejsce, zabytkowy budynek, bastion (element fortyfikacji)

Zamek został wymieniony po raz pierwszy jako "castrum in Sedlscho" już w 1298 r. Wówczas był to zapewne gród o drewniano-ziemnych obwarowaniach, który w takiej postaci przetrwał aż do połowy XVI w. Dziedzicami Siedliska(Karolatu) była od 1361 r. rodzina Rechenbergów. W latach 1550-1560 Franz Rechenberg, ówczesny administrator majątku, powiększył swoją siedzibę, usuwając jedną ze ścian (wał z palisadą) i wznosząc w tym miejscu budynek murowany. Nowe mury, wzniesione z kamienia polnego i cegły, zaczęły się jednak rysować, grożąc zawaleniem i zniszczeniem całego kompleksu. Musiano je zatem wzmacniać drewnianymi belkami. Prawdopodobnie przyczyną był zbyt grząski grunt''. W takim stanie nabył zamek od Rechenbergów w 1561 r. Fabian Schönaich. Przebywał on jednak w Siedlisku rzadko, gdyż traktował swoje dobra jedynie jako lokatę majątku. Nie udało mu się też nabyć tych ziem na własność. Nie doczekawszy się męskiego potomka, uczynił swym spadkobiercą bratanka Jerzego Schönaicha. Do czasu śmierci Fabiana żadnych prac murarskich na zamku nie wykonano. Jerzy Schönaich dopiero 27 listopada 1593 r. uzyskał od cesarza zezwolenie na dzierżawę posiadłości w Siedlisku. Nie posiadając dotąd godnej swego rodu rezydencji, postanowił wybudować zamek, który by świadczył o wielkości rodziny Schönaichów (on sam był kanclerzem śląskim). Swój zamek postanowił wznieść w Siedlisku, na miejscu wcześniejszej siedziby Rechenbergów. Umowę na budowę zamku zawarł Jerzy Schönaich w 1597 r. z Melchiorem Deckhardtem, budowniczym z Legnicy. Sam Jerzy Schönaich był głównym inspiratorem założeń architektonicznych. Pod koniec 1597 r. Melchior Deckhardt przedstawił ostateczny plan budowy.
zamek-karolat.pl