Parochiekerk Sint-Pieter | erfenis, beschermd gebouw, katholieke kerk, 12e eeuwse constructie

 erfenis, beschermd gebouw, katholieke kerk, 12e eeuwse constructie

Oorsprong soms teruggebracht tot 1073 met bouw van een bedehuis dank zij Robrecht de Fries; historisch en architectuuronderzoek situeren nu de oprichting in de tweede helft van de 12de eeuw; in 1102 stichting van de parochie, afhankelijk van het Sint-Maartenskapittel in Ieper. De door F. Desmidt uitgewerkte reconstructie van de romaanse plattegrond toont een kruiskerk met westblok, aansluitend en even breed schip, uitspringend transept en rechte koortravee met niet bepaalde sluiting. Systematische uitbreiding tot gotische hallenkerk met behoud van het westblok en kruisingspijlers doch verbouwing van de beuken, einde 14de - begin 15de eeuw; later aanbouwen van een nieuwe koorpartij (15de eeuw). Hoogste torengeleding van baksteen met gekoppelde spitsbogige galmgaten, uit einde 13de - begin 14de eeuw; torenspits door bliksem en brand vernield in 1638 en niet hersteld bij gebrek aan geldmiddelen. Bekommernis van de kerkfabriek hieromtrent vanaf 1861; aantal projecten, en lange besprekingen onder meer binnen de Koninklijke Commissie voor Monumenten; uiteindelijke opdracht aan J.J. Van Ysendijck, die toen instond voor de restauratie van Belfort-Hal en Sint-Maartenskerk. Bewaard plan van 1865: torenspits geflankeerd door vier polygonale hoektorentjes in het verlengde van de eind 13de- begin 14de eeuw aangezette arkeltjes; voltooiing in 1870; tevens aanpassing van de galmgaten en restauratie van het westportaal "in zijn oorspronkelijke toestand", waarbij de latere, omschrijvende spitsboognis werd verwijderd en vervangen door een lagere rondbogige op flankeerzuiltjes.

id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/30541