Zamek w Lachowiczach (Lachowicze)

 zamek, niewidoczne, bastion (element fortyfikacji)

 Dodaj zdjęcie

W Lachowiczach znajdowała się twierdza zbudowana przez hetmana Jana Karola Chodkiewicza w XVII wieku. Po jego śmierci była to własność rodu Sapiehów. W skład zamku wchodził murowany budynek mieszkalny w kształcie litery "U", zabudowania gospodarcze, dziedziniec utworzony przez broniący całości mur obronny o boku prawie 1 km. W narożnikach muru znajdowały się cztery bastiony a wjazd prowadził przez wieżę bramną i most zwodzony. Dnia 23 marca 1660 armia moskiewska obległa zamek, który podczas 3 miesięcy wytrzymał cztery szturmy Rosjan. Zbliżająca się odsiecz pod dowództwem Stefana Czarnieckiego i Pawła Sapiehy sprawiła, że Rosjanie zwinęli oblężenie, zostawiając kilka tysięcy piechoty w obozie dla blokowania twierdzy i ruszyli naprzeciw zbliżającej się odsieczy. Przegrana przez Rosjan bitwa pod Połonką uratowała broniące się od trzech miesięcy Lachowicze. Na wieść o klęsce siły rosyjskie odeszły spod Lachowicz, a 2 lipca pod mury twierdzy przybyła zwycięska armia polsko-litewska. Udaną obronę Lachowicz ówcześni przypisywali interwencji Matki Boskiej, przez co zyskała miano "litewskiej Jasnej Góry". Była to jedyna forteca Wielkiego Księstwa Litewskiego, która pozostała niezdobyta aż do końca wojny polsko-rosyjskiej. W 1706 roku decyzją sejmu artylerię broniącą zamku wywieziono do zamku w Słucku. Podczas wojny w 1706 r. zamek zdobyty został przez Szwedów, a bronili się w nim Rosjanie. Po kilkumiesięcznym oblężeniu udało się Szwedom zdobyć twierdzę. W 1775 roku właścicielem zamku został biskup Ignacy Massalski. Po drugim rozbiorze Polski właścicielami zamku i miasta została rodzina Kossakowskich. Pożar jaki wybuchł w XIX wieku zniszczył doszczętnie zarówno miasto jak i twierdzę. Kossakowscy pozwolili Żydom na rozebranie pozostałości zamku dla uzyskania materiału budowlanego na nowe domy. Obecnie po twierdzy pozostały tylko niewyraźne ślady wałów i kamień pamiątkowy.