فوده - پوده

 روستا  اضافه کردن رده

 یک عکس اضافه کن

تاریخ و جغرافیا و نقشه محل
مونوگرافی روستای پوده،تهیه کننده:خانم حقیقی
روستای پوده از توابع بخش دهاقان با مختصات جغرافیایی 51 درجه و 40 دقیقه طول شرقی و32 درجه و 7 دقیقه عرضی شمالی در 22 کیلومتری شمالی شهر دهاقان و25 کیلومتری شهرضا قرار دارد و دسترسی به این روستا از طریق شهرهای دهاقان شهرضا و مبارکه با جاده آسفالت قابل دسترسی است ارتفاع این روستا از سطح دریا 1820 متری باشه و آب و هوای این روستا در فصل تابستان معتدل و مطبوع و در زمستان سرد است.رودخانه شور در جنوب این روستا جریان دارد محدوده این روستا در دوره صفویه قملرو شکار حمکرانان محلی بوده است برخی منابع قدمت این روستا را با توجه به تاریخ ساخت آثار وبقایای تاریخی به جا مانده از جمله:برج ها , مسجد بازار, قلعه یوسف خان و امثال این ها قدمت در روستا به بیش از 500 الی 700 سال پیش می رسد روستای پوده کوهپایه ای است و در ترکیب بندی فضاهای کالبه ی ان عنصر اب تاثیر بسزایی دارد بافت کلی روستا از ازتفاعات و جریان رودخانه تاثیر پذیر است.
اسناد و منابع تاریخی
مسجدی قدیمی به نام مسجد بازار در جنوب این روستا قرار دارد که دارای منبر و حوض سنگی زیبایی است که به دوره صفویه مربوط می شود .درون حجره های آن, بر روی دیوارها , آثاری از نقاشی های زیبا و اصیل دوره صفویه باقی مانده است.منبر مسجد از سنگ سیاه است و پنج پله دارد در حاشیه منبر نام 14 معصوم خوشنویسی و کنده کاری شده است ودر سمت دیگر آن آیت الکرسی را نقد نموده اند بر گوشه ای از این منبر این بیت امده است.((بنا نهاد همین منبر علی ست ابن علی و بوداق این قلندر))در سمت دیگر هم بیتی آمده است که با حساب ابجد 1062 ه.ق یعنی سال سلطنت شاه صفی بن شاه عباس کبیر را نشان می دهد نام حجار این منبر نیز در زاویه هز منبر دیده میشود.
جاذبه های گردشگری
روستای پوده به دلیل موقعیت کوهستانی, اقلیم مساعد و چشم سارهای متعدد, چشم اندازهای زیبا و متنوع دارد.دره شاه یا دره پیروزی ، یکی از نقاط سیاحتی و تفریحی ارزنده روستا به شمار می رود.چشمه های قاس ، چانه و چاه گز در گوشه کنار روستا می جوشد و پیرامون این چشمه ها به خصوص در فصل بهار , تابستان و پاییز فضای مناسبی برای دیدار و گذراندن اوقات فراغت گردشگران است.
جانوران
از جمله جانوران این روستا می توان به مثال های زیر اشاره کرد:
شغال, گرگ, روباه , سگ, خفاش , جغد, جوجه تیغی به زبان محلی (چوله), لاکپشت, هوتوتو(نوعی پرنده)قورباغه, کنه وبه زبا ن محلی (کرنه) که بیشتر درون محل نگهداری گاو ها و گوسفندان که به باربند مشهور است دیده می شوند, کبک. کفتار, ودر زمان قدیم به گفته روستائیان درون قنات ها سگ آبی وجود داشته است .

فصل2
خانه های روستا در شیب دامنه ها استقرار یافته اند و در ساخت آنها از مصالح بومی مانند:سنگ, چوب و خشت استفاده شده است.بافت قدیمی لب ساخون و کوچه سوزن با ایوان های بلند و بارو مانند زیبایی خاصی دارند و کوچه های آن مسیرهای اصلی روستا را تشکیل می دهند به گفته ی محلیان خانه ها بیشتر رو به افتاب صبح وقبلی بوده است و خانه ها در یک طرف و به صورت جمعی بوده و از زمین های زراعی جدا بوده اند خانه ها معمولا دارای باغچه ای بزرگ در وسط و دور تا دور ان را اطاق ها و مکان دیگر مانند بار بند (قسمتی که گاو و گوسفندان در آن نگهداری می شوند)مطبخ(مکانی که در آن نان می پختند) کاهدان طاقچه هایی وجود داشته که به آن طاقچه بالا می گفته اند .
فصل 3 آمار جمعیتی روستا
بر اساس نتایج سرشماری سال 1375 جمعیت روستای پوده 2273 نفر بوده است که در سال 1385 به 2345 نفر افزایش یافته و دارای 621 خانوار است .
فصل 4 مشاغل
اکثر ساکنین این روستا به شغل کشاورزی ، دامداری، خدماتی و تا حدودی صنعتی اشتغال دارند در این روستا چندین کارگاه و واحد صنعتی از جمله کمپانی سازی و بسته بندی حبوبات فعالند زنان و دختران عمده ترین تولید کنندگان صنایع دستی روستا می باشند دامداری این روستا رونق خوبی دارد و انواع لبنیات از قبیل شیر، ماست ، کشک، خامه، قره قوروت و روغن حیوانی از انواع محصولات آن است که توسط اهالی به شهرهای مجاور برده می شود و در آنجا به فروش می رسد . عمده ترین صنایع دستی این روستا شامل گیوه، کلاه نمدی، چوخا و انواع گلیم ، قالی و جاجیم است که روستاییان با فروش آن درآمد کسب می کنند .
روابط روستاییان با همدیگر و دیگر روستاها
اهالی این روستا بیشتر خویشاوند هستند و به همین علت بومی ها روابط تنگاتنگی با یکدیگر دارند و از قدیم تا به حال ازدواج هایشان به صورت فامیلی بوده است البته با گذشت زمان و بر اثر مهاجرت روابط کمرنگ تر شده است .
فصل 5 : کشاورزی و فعالیت های مربوط به آن
شیوه آبیاری و تقسیم آب در زمان قدیم
در زمان قدیم بر جای ساعت برای تقسیم آب از دو ظرف به نام ( بادیه) و ( پیاله) استفاده می کرده اند آب مورد استفاده برای کشاورزی آب قنات و چشمه ها بوده است شیوه آبیاری به این طریق بود که بادیه ( ظرفی بزرگ که درون آن پر از آب بوده است) را بر سر راه آب قنات قرار می دادند و ظرف دیگر به نام پیاله ( ظرفی که در قسمت زیر آن سوراخی ریز قرار داشته) نقش ساعت را بر عهده داشته را بر روی بادیه قرار می دادند و پیاله کم کم توسط سوراخ ریزش پر از آب می شده و به پایین مرکت می کرده و به این طریق هر پیاله ای که به زیر می رفته یک ساعت حساب می شده و مجدداً تکرار می شده تا ساعت آبیاری یک فرد تمام شود .
برگرفته از سایتwww.yaranesabz.ir/index.php?option=com_content&task=vie...