Poszyna

 osada, interesujące miejsce, tylko kontur obiektu, tereny zielone, historyczne miejsce

 Dodaj zdjęcie

1) Z tym miejscem wiąże się wypadek, który zaważył na losach dynastii Jagiellonów.
Kiedy w 1527 roku w Krakowie wybuchła epidemia król Zygmunt I Stary wraz z królową Boną znalazł schronienie w Niepołomicach. W tym czasie król urządzał wiele polowań. Sprowadził nawet wielkiego litewskiego niedźwiedzia. Jak głosi legenda podczas jednego z polowań niedźwiedź zaatakował królową Bonę, która wcześniej spadła z wystraszonego konia. W wyniku tego zdarzenia królowa poroniła syna, któremu nadano imię Olbracht. Został pochowany w podziemiach kościoła w Niepołomicach.
Na pamiątkę tego nieszczęśliwego wydarzenia miejsce nazwano Poszyną, gdyż mieszkańcy Niepołomic zwykli mówić, że królowa pojechała tam "po syna".

2) Miejsce tragicznej dla polskich wojsk Bitwy pod Poszyną (9 IX 1939).
W bitwie walki toczyli żołnierze III batalionu 5. pułku Strzelców Podhalańskich. Batalion początkowo znajdował się blisko południowych granic Polski, których bronił wraz z 156. pułkiem Piechoty Rezerwy, jednak w wyniku walk pod Wiśniową i Kasinką Małą został odcięty od reszty wojsk. 6 września dowódca pułku podjął decyzję o podziale na 3 bataliony, próbie przebicia się przez linię frontu. 7 września, podczas gdy batalion ukrywał się w lasach pod Cichawką, jego dowódca major Janusz Rowiński postanowił podjąć próbę przedostania się nocą do Puszczy Niepołomickiej. Batalion przeszedł Rabę rankiem 9 września i urządził postój w Puszczy Niepołomickiej, w okolicach Poszyny. Niestety oddział został wypatrzony przez pracownika tartaku w Kłaju, Jakuba Matterna, który doniósł o jego lokalizacji Niemcom. Szybko utworzono specjalną grupę mającą na celu zniszczenie stacjonującego w puszczy batalionu. Hitlerowcy otoczyli oddział i zaatakowali ok. godz. 14:00. Zaskoczenie i znaczna przewaga wojsk niemieckich sprawiła, że żołnierze nie mieli żadnych szans. Batalion podzielono na małe grupy, usiłujące przebić się przez linię otaczającego wroga. Walki rozprzestrzeniły się na całą puszczę, lecz wieczorem ustały. Rozwścieczeni dużymi stratami Niemcy nie brali jeńców - rannych dobijali. Nieliczni żołnierze, którym udało się umknąć schronili się u mieszkańców okolicznych wsi. Ciała 56. polskich żołnierzy zostały pochowane przez okoliczną ludność we wspólnej mogile, na cmentarzu w Osikówce.
Jakub Mattern za zdradę został skazany na karę śmierci i w 1943 r. rozstrzelany przez żołnierzy Armii Krajowej.

źródło: puszcza-niepolomicka.lua.pl/historia.html