Grootbegijnhof Sint-Elisabeth te Sint-Amandsberg

 UNESCO werelderfgoed, beschermd gebouw, begijnhof/ hofje, 19e eeuwse constructie

In 1872 kocht hertog Engelbertus van Arenberg het noordwestelijk deel van de Sint-Baafskouter te Sint-Amandsberg (8 ha groot) de zogenaamde "Nieuwhofkouter". De bedoeling was op dit terrein een nieuw begijnhof te bouwen voor de door de Commissie van de Burgerlijke Godshuizen verjaagde begijnen uit het geconfisqueerde Groot of Sint-Elisabethbegijnhof te Gent gesticht in 1234. In 1873 werd naar ontwerp van architect Arthur Verhaegen begonnen aan de bouw van het begijnhof, volledig opgevat naar het patroon van de middeleeuwse begijnhoven als een ommuurde stad binnen een stad en overeenkomstig geïnspireerd op de Vlaamse gotische stijl van de 15de eeuw. Strekt zich uit op een rechthoekig zuidwest-noordoost georiënteerd terrein met hoofdingang aan de noordoostelijke kant op het eind van de Jan Roomsstraat en achteringang aan de zuidwestelijke kant uitziend op de Engelbert Van Arenbergstraat. Centraal en diagonaal op dit terrein bevindt zich een oostwestelijk georienteerde "dries" met de kerk; tegenover de westgevel der kerk het Groothuis met aansluitend de infirmerie en de kapel van Sint-Antonius van Padua. Het begijnhof telt drie pleinen: het Sint-Elisabethplein tussen de kerk en het Groothuis, het Sint-Beggaplein achter de kerk en het Sint-Antoniusplein voor de achteruitgang. Het eerste en tweede plein vertonen een grasveld, dienstig als koeweide, afgezoomd met bomen en gietijzeren afsluiting. Acht straten zorgen voor rechte en krommende verbindingen met de dries vanaf de ingangen: Arenberg-, Heilige Amandus-, Heilige Bavo-, Heilige Livinus-, Puis IX-, Calvarieberg-, Onze-Lieve-Vrouw- en Heilige Kruisstraat.
id.erfgoed.net/erfgoedobjecten/122162

www.grootbegijnhof.be/