Karolin (Pińsk)

 judaizm, niewidoczne, osiedle mieszkaniowe, historyczne miejsce

Karolin (jid. i ros. Karlin) – przedmieście Pińska, wcześniej odrębne miasto i jeden z głównych ośrodków rozwoju kultury żydowskiej na Polesiu.
Miasto zostało założone w 1695 przez starostę pińskiego i hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Dolskiego, który ufundował tu kościół oraz klasztor ks. komunistów, pozwalając jednocześnie osiedlać się w miasteczku Żydom. Po jego śmierci miejscowość odziedziczył zięć Michał Serwacy Wiśniowiecki (1680–1744), który przebudował zamek na rezydencję magnacką otoczoną fosą oraz wałem. W czasie wojny północnej w 1706 zamek został zniszczony przez wojska szwedzkie.

W latach 1770–1782 na terenie Karolina zbudowano kościół pod wezwaniem Karola Boromeusza. W 1799 miasteczko zostało włączone w skład Pińska.

Z Karolina wywodzi się dynastia Karlińsko-Stolińska, której założycielem był rabin Aaron HaGadol Wielki z Karlina (1736–1772), autor hymnu szabasowego "Kah Ekhsof".