Gospodarstwo rolne Gen. Karola Stanisława Schuberta. (Bydgoszcz)

 dom jednorodzinny  Dodaj kategorię

Karol Stanisław Schubert
Po odzyskaniu przez Polskę upragnionej wolności i przekroczeniu 61 roku życia jako granicy wieku dla generałów Został z dniem 1 maja 1925 r. Przeniesiony w stan spoczynku wychowany na wsi polskiej marzył, aby znów zamieszkać na wsi z dala od zgiełku miejskiego i wszelkich podrażnień politycznych oddać się wyłącznie pracy ogrodniczo-rolniczej. Osady żołnierskiej, po długich poszukiwaniach nabył przez pośredników za gotówkę wiejską 8 morgową posiadłość w miejscowości Prądy koło Bydgoszczy. Gdzie pracował i mieszkał do 1939. 3 września 1939 wraz żoną i innymi uchodźcami opuścił dom i ewakuował się w kierunku Warszawy. 23 września 1939 powrócił do swego majątku.Przez cały rok 1940 żył w raz rodziną w absolutnej nędzy po czym został wmieszany dochodzenie karne. Max Dietrich z Lipnik pod Bydgoszczą oskarżył generała wobec komisarza obwodowego Herolda o to, że przed wybuchem wojny miał do niego powiedzieć „Wszystkich Szwabów i łajdaków należałoby wystrzelać, jak bym miał przy sobie pistolet to bym sam jemu w łeb strzelił„. Doniesienie to groziło śmiercią. Komisarz Herold, były student Uniwersytetu Jagiellońskiego, poradził generałowi, że jeżeli chce uniknąć dalszych szykan lub fizycznej likwidacji musi przyjąć obywatelstwo niemieckie. W wigilię roku 1940 miała miejsce kolejna szykana. Tym razem Niemcy zburzyli gołębnik pomalowany w barwy narodowe. Ponadto wysadzono w powietrze żelazne bramy i furtki, przewracano płoty i grożono generałowi śmiercią. Działając pod przymusem i wbrew swej woli z początkiem roku 1941 podpisał volkslistę. Podpisując volkslistę uważał jedynie za formalność chroniącą go przed biologicznym zniszczeniem i umożliwiającą starania o emeryturę. Do końca wojny nie wstąpił do żadnej organizacji niemieckiej, na żadne zebrania nie uczęszczał, z nikim z Niemców nie obcował, a odwiedzał jedynie swoich sąsiadów, polską rodzinę inż. Mojzesowicza. Po podpisaniu volkslisty uposażenie emerytalne otrzymywał warunkowo na czas zamieszkania w granicach Reichu w wysokości około 500 RM. Odszkodowania za utracone mienie i innych świadczeń pieniężnych nie otrzymał. W marcu 1945 wraz z żoną został zatrzymany przez funkcjonariuszy MO i osadzony w Obozie Pracy w Potulicach. Wyrokiem Sądu Specjalnego w Bydgoszczy mienie generała uległo konfiskacie na rzecz Skarbu Państwa. 29 października 1945 Sąd Grodzki w Bydgoszczy przywrócił mu obywatelstwo polskie i nakazał zwolnienie jego majątku spod zajęcia. Specjalny Sąd Karny w Toruniu na sesji wyjazdowej w Bydgoszczy postanowił zaskarżyć decyzje Sądu Grodzkiego uchylić wniosek Karola Stanisława Schuberta o rehabilitację.Po prefabrykowanych zeznaniach byłych urzędników Starostwa bydgoskiego Zofii Buczkoskiej, Stanisława Muszyńskiego i Jana Szczukowskiego i funkcjonariuszy SB. Sąd postanowił oddalić, pozbawić go na zawsze praw publicznych, obywatelskich i honorowych, uznać cale jego
mienie za przepadłe i obciążyć go kosztami postępowania za obie instancje.Po zwolnieniu z obozu schronienie znalazł u córki i jej męża, mjr. Edmunda Pożniaka. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Dąbrówce Nowej w gminie Sicienko.
Teks Tomasz Mądrzyński