تپه 8000ساله ی چغامیش

 archaeological site (en)  اضافه کردن رده

در خاور نزدیک – به ویژه در دشت های بین النهرین، جلگه های خوزستان و در فلات ایران – در حدود 12000 سال پیش تغییرات ژرفی در جامعه بشری رخ داد. بنیای ترین دگرگونی، تحول تدریجی در معیشت از مرحله گردآوری غذا و شکارگری به مرحله تولید غذا در جوامع کوچک روستایی و یکجانشین بود. این تغییر به نوبه خود سبب اهلی شدن برخی حیوانات و گیاهان، افزایش جمعیت و مبادله پایاپای کالا شد. این تحولات شالوده رشد و ایجاد اولین شهرهای جهان در سالهای 4000 تا 3500 پیش از میلاد شد. کاوش های باستان شناسی چند دهه اخیر در دامنه رشته کوه های زاگرس نشان می دهد این منطقه از اولین نقاط جهان است که بشر یکجا نشینی را در آنجا آغاز کرد.


دکتر جین گراگ (Dr. Gene Gragg) عضو موسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو می گوید: "پژوهش های موسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو در ایران با کاوش های رابرت بریدوود شروع شد که درباره خاستگاه کشاورزی در جهان تحقیق می کرد.... پدیده ای که می توان آنرا زندگی روستانشینی نامید در دامنه رشته کوه هایی پدیدآمد که در خاور نزدیک پراکنده اند. آنچه در دامنه رشته کوه های زاگرس رخ داد نمونه بارز این تحولات است."

با افزایش جمعیت در روستاهای واقع در دشت حاصلخیز خوزستان، مرکزی همچون "چغامیش" رفته رفته بزرگ تر شد و به صورتی شهرکی در وسعت حدود 15 هکتار درآمد. حدود 5500 سال پیش، چغامیش شامل خانه های شخصی، ساختمان های عمومی، عبادتگاه، همچنین کوچه ها و خیابان های مرتبط با یکدیگر بود. چغامیش حتی یک سیستم دفع فاضلاب کامل داشت که از لوله ها سفالی یا جوی های سرپوشیده آجری ساخته شده بود. این ویژگی ها چغامیش را در ردیف نخستین شهر های جهان قرار می دهد