Budynek dworca PKS (Kielce)

 modernizm, dworzec autobusowy, przystanek autobusowy, zabytkowy budynek, 1975_construction (en)

Dworzec PKS w Kielcach – charakterystyczny obiekt w centrum miasta przy ul. Czarnowskiej w kształcie rotundy. Budowę rozpoczęto w 1975 roku, budynek oddano do użytku 20 lipca 1984, w czterdziestą rocznicę PRL. Zaprojektowali go arch. Edward Modrzejewski, inż. Jerzy Radkiewicz i inż. Mieczysław Kubala (odpowiedzialny za komunikację). Docelowo w założeniu miał obsługiwać 1500 autobusów i 24 000 pasażerów w ciągu doby.

Dworzec ma 14 metrów wysokości i trzy kondygnacje. Ruch pasażerski i kołowy odbywa się na nim prawie bezkolizyjnie, tzn. autobusy jeżdżą dookoła budynku, a zatrzymują się na bocznym pasie, natomiast pasażerowie dostają się do niego korytarzami umieszczonymi pod tymi pasami (przejścia podziemne). Perony przykryte są wiatą o średnicy 80 m, zawierają 15 stanowisk dla autobusów. Do niedawna podróżni mieli również możliwość oczekiwać na przyjazd autobusu nie wychodząc z budynku, jednak widok na stanowiska został zasłonięty małymi sklepikami i punktami gastronomicznymi.

Budynek został wpisany na listę zabytków. Świętokrzyski konserwator zabytków oznajmił: "wzniesiony w latach 1975-1984 budynek dworcowy m.in. stanowi unikalny i nowatorski przykład architektury PRL, uznawany za jedną z cenniejszych realizacji architektonicznych w Polsce w latach 70. i 80. XX wieku, i materialny dokument epoki.(...)"

Właścicielem obiektu jest spółka PKS 2.