Παραδημή Ροδόπης

 χωριό  Προσθήκη κατηγορίας

Η Παραδημή είναι οικισμός του Νομού Ροδόπης, διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Κομοτηνής και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 αριθμεί 551 κατοίκους. Βρίσκεται περίπου 8 χιλιόμετρα οδικώς νοτιοδυτικά της Κομοτηνής.

Είναι προσφυγικό χωριό και οι κάτοικοι έχουν έρθει από την Ανατολική Θράκη την περίοδο του 1922. Στην πλειοψηφία τους (σχεδόν το 90%) είναι αρβανίτες από το χωριό Χρυσόλιθος (Αλτίν Τας) καθώς και κάποιες οικογένειες από τις περιοχές Αρκαδιούπολης και Κρύα Βρύση (Σαράντα Εκκλησιών). Το χωριό Χρυσόλιθος (Αλτίν Τας) ανήκε στην περιφέρεια Καλλιπόλεως. Σύμφωνα με έκθεση στις 25 Νοεμβρίου 1881 του Θρακικού Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Ραιδεστού κατοικούνταν από 1.200 κατοίκους και είχε δημοτικό σχολείο με 60 μαθητές. Κατά την απογραφή του 1920 το χωριό είχε 873 κατοίκους.

Με την μετακίνηση τους κάποιες οικογένειες παρέμειναν στα χωριά Φέρες και Αρδάνιο του νομού Έβρου και οι υπόλοιποι εγκαταστάθηκαν στην σημερινή τοποθεσία της Παραδημής. Η επιβίωση των κατοίκων στηριζόταν στην ενασχόληση τους με την γεωργία και την κτηνοτροφία ,κάτι που τους χαρακτηρίζει ακόμη και σήμερα. Εκτός από τις νεότερες γενιές που έχουν εγκατασταθεί στην πόλη της Κομοτηνής και έχουν ασχοληθεί με άλλης μορφής επαγγέλματα. Οι κάτοικοι του Χρυσόλιθου μιλούσαν την αρβανίτικη διάλεκτο και είχαν υψηλό το αίσθημα της ελληνορθόδοξης πίστης και του πατριωτισμού. Φεύγοντας από την περιοχή τους, μαζί με τα λίγα προσωπικά τους υπάρχοντα, έφεραν τις εικόνες, τα ιερά σκεύη καθώς και την καμπάνα της εκκλησίας, για να μπορούν να ακούν (όπως έλεγαν με μαρτυρίες οι παλαιότεροι) τον ίδιο χτύπο της καμπάνας του ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στον νέο τους τόπο. Στο χωριό Χρυσόλιθος την περίοδο του 1922 υπήρχαν δυο ιερείς εκ των οποίων ο ένας απεβίωσε κατά την μετακίνηση. Από τότε μέχρι και σήμερα καύχημα του χωριού είναι ότι έχει προσφέρει αρκετούς ιερείς στην διακονιά τη εκκλησίας. Χαρακτηριστικά των κατοίκων του χωριού είναι ότι είναι άνθρωποι έξυπνοι, ντόμπροι, μπεσαλήδες και πολύ καλοί αγρότες. Ως αρβανίτες τους χαρακτηρίζει το πείσμα και η ισχυρογνωμοσύνη. Το αγωνιστικό πνεύμα και το αίσθημα της φιλοπατρίας είναι έντονα, παράδειγμα αποτελεί ο ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940), κατά τον οποίο σαράντα κάτοικοι τού χωριού πολέμησαν στο ελληνοαλβανικό μέτωπο και γύρισαν πίσω όλοι τους χωρίς την παραμικρή απώλεια.

Στην Παραδημή υπάρχει εκκλησία αφιερωμένη στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη και γιορτάζει στις 21 Μαΐου. Προς τιμή των αγίων στις 20 Μαΐου γίνετε πανηγυρικός εσπερινός, περιφορά της εικόνας και εκδηλώσεις από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Παραδημής και Φίλων. Υπάρχουν και δυο μικρότερα εκκλησάκια που πανηγυρίζουν την ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου και του Αγίου Πνεύματος. Στην Παραδημή σαν δυναμικός οικισμός που ήταν, λειτουργούσε από το 1925 δημοτικό σχολείο με σημαντική προσφορά στην εκπαίδευση αλλά και στην κοινωνία του χωριού. Είχε κλείσει μόνο για δυο χρόνια την περίοδο της βουλγάρικης κατοχής και έκλεισε οριστικά το 2011 λόγω του Καλλικράτη. Σήμερα τα παιδιά του χωρίου μετακινούνται καθημερινά στο Δημοτικό Σχολείο της Αιγείρου. Ένα ακόμη εξίσου σημαντικό πλήγμα για το χωριό ήταν η οικονομική μετανάστευση την περίοδο 1960 - 70 κατά την οποία σχεδόν οι περισσότεροι νέοι μετανάστευσαν στην Γερμανία προς εύρεση εργασίας. Επιπλέον, στο χωριό λειτουργεί αγροτικό ιατρείο, καθώς και το πολύκεντρο "Γεώργιος Παπαδριέλης", οίκημα που στεγάζει τους δύο συλλόγους του χωριού, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Παραδημής και Φίλων και τον Σύλλογο Γυναικών. Παλαιότερα στεγάζονταν και ο "ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ", η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού, η οποία σήμερα δεν υφίσταται. Σημαντική είναι η τοποθεσία του χωριού λόγω του αρχαιολογικού χώρου της "τούμπας"’’ όπου οι ανασκαφές έφεραν στο φως προϊστορικά ευρήματα εξαίρετης σημασίας που ξεκινούν από την νεολιθική εποχή και φτάνουν μέχρι την εποχή του Χαλκού. Τα ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής.